تحریک درگیری: ونزوئلا و عطش آمریکا برای نفت خارجی
توقیف تانکر نفتی ونزوئلا توسط آمریکا، اتهامات دیرینه مبنی بر استفاده آمریکا از ارتش برای تضمین منافع نفتی خود در خارج را تشدید کرده است.
تحریک درگیری: ونزوئلا و عطش نفتی آمریکا
توقیف یک تانکر نفتی ونزوئلا توسط ایالات متحده، بار دیگر اتهامات دیرینه مبنی بر استفاده آمریکا از قدرت نظامی خود برای محافظت از منافع نفتیاش در سراسر جهان را برجسته کرده است. این اقدام در حالی انجام میشود که ناوگان هواپیمابر یواس اس جرالد فورد در سواحل ونزوئلا مستقر شده است. منتقدان این حرکت را نمونهای از امپریالیسم آمریکایی میدانند که توسط ذخایر عظیم نفتی ونزوئلا، به عنوان بزرگترین ذخایر اثبات شده جهان، تحریک شده است.
- تحقیقات نشان میدهد کشورهای "عطشناک نفت" بیش از دو برابر احتمال دارد در جنگ داخلی یک کشور تولیدکننده نفت دخالت کنند.
- نمونههای تاریخی شامل کودتای ۱۹۵۳ ایران علیه مصدق پس از ملیسازی نفت و حمایت آمریکا از عراق در طول جنگ ایران و عراق برای حفظ جریان نفت است.
- جنگ خلیج فارس در ۱۹۹۱ برای دفاع از تولیدکنندگان عمده نفت و حمله به عراق در ۲۰۰۳ با انگیزههای پنهان مرتبط با نفت از دیگر موارد هستند.
- دخالت ناتو در لیبی در ۲۰۱۱ نیز سوالاتی در مورد نقش نفت در واکنش سریع جامعه بینالمللی ایجاد کرد.
- امروزه، despite ادعای دولت ترامپ مبنی بر مبارزه با مواد مخدر، بسیاری این تحرکات نظامی را آمادهسازی برای مداخلهای دیگر در یک کشور غنی از نفت میبینند.
دینا منصور-عله از موسسه خدمات متحد سلطنتی در مورد لیبی میگوید: "این سوال را برمیانگیزد که چرا جامعه بینالمللی به این سرعت و قوت در کشوری غنی از نفت پاسخ داد."
گزارش موسسه تحقیقات صلح اسلو در ۲۰۱۵ خاطرنشان کرد: "کشورهای عطشناک نفت" بیش از دو برابر احتمال دارد در یک جنگ داخلی در یک کشور تولیدکننده نفت دخالت کنند.
این الگوی تاریخی نشان میدهد که اگرچه نفت همیشه تنها انگیزه نیست، اما اغلب نقش بزرگی در تصمیمگیریهای نظامی ایالات متحده ایفا میکند و وضعیت کنونی ونزوئلا نیز از این قاعده مستثنی نیست.
