ردگیری بحران انسانی سودان: به روایت آمار
نزدیک به سه سال جنگ ۱۴ میلیون نفر را آواره کرده و ۲۱ میلیون نفر را با گرسنگی حاد مواجه نموده است. این بحران زیرساختهای بهداشتی را نابود کرده و میلیونها نفر را بدون دسترسی به مراقبتهای پزشکی رها کرده است.
بحران انسانی سودان: آمار و ارقام
بحران انسانی در سودان که از آوریل ۲۰۲۳ با درگیری بین ارتش و گروه شبهنظامی ** Rapid Support Forces (RSF) ** آغاز شد، به یکی از بزرگترین بحرانهای جابجایی و گرسنگی در جهان تبدیل شده است. بر اساس آخرین آمار سازمان ملل، این جنگ بیش از ۱۴ میلیون نفر را آواره کرده که شامل ۹.۵ میلیون آواره داخلی و ۴.۳۴ میلیون پناهنده در کشورهای همسایه میشود. علاوه بر این، ۲۱.۲ میلیون نفر با سطح بالایی از ناامنی غذایی حاد مواجه هستند که از این تعداد، ۶.۳ میلیون نفر در شرایط فوقالعاده (فاز ۴) و ۳۷۵,۰۰۰ نفر در سطح قحطی (فاز ۵) به سر میبرند. شهرهای الفاشر در دارفور شمالی و کادوقلی در کوردوفان جنوبی در وضعیت قحطی اعلام شدهاند.
- جابجایی گسترده: بیش از ۹.۵ میلیون آواره داخلی در ۱۸ ایالت سودان پراکنده شدهاند. دارفور جنوبی (۱.۸۴ میلیون)، دارفور شمالی (۱.۷۵ میلیون) و دارفور مرکزی (۹۷۸,۰۰۰) بیشترین تعداد آوارگان را دارند. ۵۱ درصد آوارگان کودکان هستند.
- پناهندگی: حدود ۴.۳۴ میلیون نفر به کشورهای همسایه از جمله مصر (۱.۵ میلیون)، سودان جنوبی (۱.۲۵ میلیون) و چاد (۱.۲ میلیون) گریختهاند.
- گرسنگی شدید: محاصرهها و قطع مسیرهای تأمین غذا باعث تشدید گرسنگی شده است. گزارشها حاکی از زنده ماندن مردم با پوست بادام و خوراک دام در الفاشر است.
- تخریب زیرساخت بهداشتی: کمتر از ۲۵ درصد بیمارستانها فعال هستند و ۲۰۰ حمله به مراکز بهداشتی ثبت شده است. شیوع وبا باعث ۱۲۳,۰۰۰ مورد تأیید شده و بیش از ۳,۵۰۰ مرگ شده است.
- خشونتهای قومی: گروه RSF متهم به جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت است. سازمان ملل خشونتها در دارفور را بالقوه نسلکشی ارزیابی میکند. زنان و دختران با خطرات بالای خشونت جنسی مواجه هستند.
سازمان بینالمللی مهاجرت (IOM): سودان با بزرگترین بحران انسانی و جابجایی در جهان روبرو است. دفتر حقوق بشر سازمان ملل: محاصره الفاشر مردم را مجبور به زنده ماندن با پوست بادام و خوراک دام کرد و تصاویر ماهوارهای لکههای خون از اعدامهای جمعی را نشان میدهد.
این بحران با ادامه درگیری و محدودیت دسترسی به کمکهای بشردوستانه، همچنان با سرعت در حال گسترش است و هیچ چشماندازی برای پایان آن وجود دارد.
