بهار عربی: پایان آرزوهای انقلابی تونس؟
پانزده سال پس از انقلاب تونس، امیدهایی که منطقه را شعلهور کرد اکنون در حال ناپدید شدن است. تمرکز بر سرکوب سیاسی، از بین رفتن دموکراسی و بازگشت اقتدارگرایی در تونس.
وضعیت تونس پانزده سال پس از انقلاب
پانزده سال پس از انقلاب تونس که با خودسوزی محمد بوعزیزی آغاز شد، امیدهای دموکراسی خواهی در این کشور به شدت تضعیف شده است. اقدامات رئیس جمهور قیس سعید از سال ۲۰۲۱ شامل تعطیلی موقت پارلمان، بازنویسی قانون اساسی و سرکوب سیستماتیک منتقدان بوده است. بسیاری از دستاوردهای انقلاب از جمله آزادی بیان و فعالیت جامعه مدنی اکنون از بین رفتهاند.
- سرکوب گسترده فعالان سیاسی، قضات و روزنامهنگاران
- کاهش شدید مشارکت مردمی در انتخابات
- تضعیف نهادهای دموکراتیک و قوه قضائیه
- بازداشت رهبران مخالف مانند راشد الغنوشی و عابیر موسی
- تصویب فرمان ۵۴ که انتقاد آنلاین را جرم انگاری میکند
"حکومت اقتدارگرای قیس سعید به طور قطعی امیدها و آرزوهای انقلاب ۲۰۱۱ را با سرکوب سیستماتیک حقوق و آزادیهای اساسی دفن کرده است." - بسام خواجا، سازمان دیدهبان حقوق بشر
"این فقط مربوط به پدرم نیست، سیاستمداران، قضات، روزنامهنگاران و شهروندان عادی... بدون هیچ مدرکی محکوم شدهاند." - یسرا، دختر راشد الغنوشی
تونس که زمانی به عنوان تنها موفقیت بهار عربی شناخته میشد، اکنون با بازگشت به حکومت اقتدارگرا مواجه است. نهادهای دموکراتیک تضعیف شده و جامعه بینالمللی در قبال این روند سکوت کرده است.
