اعتصاب غذاهای زندان که تاریخ را شکل داد: از ایرلند و هند تا فلسطین
چهار عضو گروه اقدام فلسطین در بریتانیا به اعتصاب غذای خود ادامه میدهند، در حالی که این روش اعتراضی تاریخچهای طولانی از ایرلند و هند تا آفریقای جنوبی و گوانتانامو دارد. این گزارش به بررسی نمونههای تاریخی مهم میپردازد.
اعتصاب غذا به عنوان ابزار اعتراض غیرخشونتآمیز
اعتصاب غذا به عنوان یک ابزار اعتراضی غیرخشونتآمیز در طول تاریخ برای اعتراض به شرایط ناعادلانه و تحت فشار قرار دادن مقامات استفاده شده است. این روش که ریشه در تاریخ باستان دارد، در قرن بیستم و بیست و یکم به یک اقدام سیاسی قدرتمند تبدیل شده است. چهار عضو گروه “اقدام فلسطین” در زندانهای بریتانیا با ادامه اعتصاب غذای خود، به سنت طولانی این شکل از اعتراض پیوستهاند. آنها در اعتراض به شرایط زندان، حقوق دادرسی عادلانه و طبقهبندی این گروه به عنوان “تروریستی” از ماه جولای، دست به این اقدام زدهاند.
- جنبش جمهوریخواه ایرلند: اعتصابهای غذایی در طول “مشکلات” ایرلند، به ویژه در سال ۱۹۸۱ که بابی سندز، عضو IRA، در حالی که به پارلمان بریتانیا انتخاب شده بود، در زندان جان باخت.
- گاندی و مبارزه استقلال هند: مهاتما گاندی از ساتیاگراها (اعتصاب غذا) به عنوان یک عمل سیاسی و روحانی برای مقابله با حاکمیت استعمار بریتانیا استفاده کرد.
- زندانیان فلسطینی: خضر عدنان که در مه ۲۰۲۳ پس از ۸۶ روز اعتصاب غذا در زندان اسرائیل جان باخت، نمادی از این مبارزه است.
- بازداشتگاه گوانتانامو: زندانیان از سال ۲۰۰۵ با اعتصاب غذا به بازداشت بدون محاکمه و شرایط غیرانسانی اعتراض کردهاند.
- آپارتاید آفریقای جنوبی: زندانیان سیاسی، از جمله نلسون ماندلا، در جزیره روبن در سال ۱۹۶۶ با اعتصاب غذا به شرایط سخت اعتراض کردند.
نلسون ماندلا در زندگینامه خود نوشت: “زندانبانان با لبخند غذا را ارائه میدادند در حالی که زندانیان آن را رد میکردند.”
سانی “کینگ” سینگ، کهنهسرباز جزیره روبن، در مقایسه با زندانیان فلسطینی گفت: “ما هرگز مورد آزار و شکنجهای که برخی زندانیان فلسطینی از آن شکایت میکنند، قرار نگرفتیم.”
این اقدامات تاریخی نشان میدهد که اعتصاب غذا چگونه میتواند توجه جهانی را جلب کرده و فشار اخلاقی قابل توجهی بر صاحبان قدرت وارد کند.
