چه تغییراتی در سودان پس از تسلط نیروهای پشتیبانی سریع بر هگلیگ رخ داده است؟
کنترل میدان نفتی هگلیگ توسط RSF به معنای از دست رفتن مهمترین تاسیسات نفتی فعال سودان توسط دولت مرکزی است. این واقعه پیامدهای اقتصادی، نظامی و ژئوپلیتیک قابل توجهی دارد و موازنه قدرت در جنگ سودان را تغییر میدهد.
تسلط RSF بر میدان نفتی هگلیگ: تحولی تعیینکننده در جنگ سودان
کنترل میدان نفتی هگلیگ توسط نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) یک نقطه عطف استراتژیک در جنگ سودان محسوب میشود. این میدان که بین ۸۰,۰۰۰ تا ۱۰۰,۰۰۰ بشکه نفت در روز پردازش میکند، مهمترین تاسیسات نفتی فعال این کشور بود و خط لوله به بندر سودان نیز از آن عبور میکند. از دست دادن آن ضربهای مستقیم به درآمدهای نقدی باقیمانده دولت در بندر سودان وارد میآورد.
پیامدهای چندوجهی تسلط بر هگلیگ
- اقتصادی: دولت مرکزی درآمد حاصل از نفت و هزینه ترانزیت نفت سودان جنوبی را از دست میدهد.
- نظامی: این شکست نشاندهنده تغییر موازنه قدرت به نفع RSF و متحدانش در منطقه است.
- ژئوپلیتیک: هگلیگ به عنوان بخشی از شبکه مشترک نفتی با سودان جنوبی، اکنون به موضوع اختلاف جدیدی تبدیل شده است.
"کنترل هگلیگ بدون شک به RSF وزن اقتصادی میبخشد و به رهبر آن، حمیدتی، اجازه میدهد ادعا کند که نه تنها قلمرو، بلکه یک منابع استراتژیک معادل یک «کارت دولتی» را نیز کنترل میکند."
این پیشرفت، هزینه ادامه جنگ برای دولت ژنرال البرهان را به سطح بیسابقهای از آوریل ۲۰۲۳ افزایش میدهد. اگرچه این رویداد به خودی خود برای وادار کردن طرفین به مذاکره جدی کافی نیست، اما فرآیند فرسایشی که میتواند بازیگران منطقهای و بینالمللی را بر سر میز مذاکره مصممتر کند، تسریع میبخشد. صحنه جنگ به نظر میرسد در حال تغییر به محور «الابیید - کادوقلی - دilling» باشد. در یک تصویر گستردهتر، سودان به سمت تکهتکه شدن فضایی به حوزههای نفوذ پیش میرود.
