اوکراین به تضمین شبیه ماده ۵ ناتو نیاز ندارد؛ نیاز به مکانیسم امنیتی خودکار است

نظریه: مکانیسم امنیتی خودکار برای اوکراین

این مقاله به تحلیل چالش‌های امنیتی معاصر در ارتباط با جنگ روسیه و اوکراین می‌پردازد. نویسنده استدلال می‌کند که تضمین‌های شبیه ماده ۵ ناتو که مبتنی بر مشورت‌های جمعی و تصمیم‌گیری فردی هستند، برای اوکراین کافی نیستند. در عوض، نیاز به یک مکانیسم امنیتی خودکار وجود دارد که بلافاصله و بدون تاخیر در برابر تهدیدات فعال شود.

• ماده ۵ ناتو برای تجاوزهای آشکار طراحی شده است، اما تهدیدات امروزی مانند حملات پهپادی و خرابی کابل‌های زیردریایی معمولاً زیر آستانه تعریف "تجاوز مسلحانه" قرار می‌گیرند.
• تجربیات اخیر در لهستان، دانمارک و آلمان نشان می‌دهد که روسیه به طور مداوم از این شکاف‌ها استفاده می‌کند.
• اوکراین دیگر فقط مصرف‌کننده امنیت نیست، بلکه به یک مشارکت‌کننده فعال در حوزه امنیت تبدیل شده است.
• یادآوری می‌شود که ** memorándum بوداپست** در سال ۱۹۹۴ که شامل "تضمین‌های امنیتی" غیرقابل اجرا بود، نتوانست از تجاوز روسیه جلوگیری کند.
• نویسنده تأکید می‌کند که "وعده‌های خالی" و "بحث‌های مربوط به آستانه‌ها" نمی‌توانند یک متجاوز مصمم را متوقف کنند.

"اگر اوکراین فقط زبان "سبک ناتو" را دریافت کند، همان شکاف‌ها را خارج از اتحادیه به ارث خواهد برد." "آنچه کار می‌کند بسته‌ای است که در مورد مسائل مهم در برابر یک مهاجم زیر آستانه، سخت‌تر از ماده ۵ عمل کند."

نویسنده یک بسته پنج‌وجهی پیشنهاد می‌کند: ماشه‌های خودکار، سپر هوایی و دریایی مشترک، حضور visible و تدارکات آماده، موافقتنامه اطلاعاتی و قرارداد تولید. هدف ایجاد یک ضمانت کارآمد در جهان واقعی است، نه در جهانی که زمانی وجود داشت.