عدالت اقلیمی واقعی نیازمند مواجهه با میراث استعمار است

پیوند عدالت اقلیمی با میراث استعمار

مقاله حاضر با تحلیل روابط تاریخی استعمار و آسیب‌پذیری در برابر تغییرات اقلیمی، بر این نکته تأکید می‌کند که عدالت اقلیمی واقعی بدون در نظر گرفتن تأثیرات امپراتوری‌های استعماری دست‌نیافتنی خواهد بود. نویسندگان با اشاره به پرونده ماداگاسکار که در آن دولت فرسه با تخریب پوشش گیاهی مقاوم در برابر خشکسالی، مردم Antandroy را در برابر تغییرات آب‌وهوایی آسیب‌پذیر کرد، استدلال می‌کنند که کشورهای دارای مسئولیت تاریخی باید پاسخ‌گوی عواقب این اقدامات باشند.

• نقش دادگاه بین‌المللی دادگستری: علیرغم درخواست‌های مکرر، ICJ از اشاره به استعمار در نظریه‌های خود خودداری کرد.
• حقوق بین‌الملل عرفی: این قانون امکان بررسی پیامدهای ادامه‌دار استعمار را فراهم می‌کند.
• فرصت برای دادگاه آفریقایی: این نهاد می‌تواند با صدور نظری⁠‌که پیوند بحران اقلیمی و استعمار را به رسمیت می‌شناسد، گامی مهم بردارد.
• تأثیرات زیست‌محیطی: تخریب عمدی اکوسیستم‌ها توسط قدرت‌های استعماری، آسیب‌پذیری جوامع را در برابر بلایای طبیعی افزایش داده‌است.
• ضرورت جبران خسارات: بدون پذیرش مسئولیت توسط کشورهای ثروتمند، عدالت تحقق نمی‌یابد.

«عدالت اقلیمی واقعی مستلزم رویارویی با میراث استعماری است که آسیب‌پذیری‌های کنونی را شکل داده‌است.»