آغاز فصل اسکی المپیک تحت الشعاع بحث دربارهی خطرناک بودن مسیرهای تمرینی
بحث دربارهی خطرناک بودن مسیرهای تمرین اسکی با شروع فصل المپیک و پنج ماه مانده به بازیهای میلان-کورتینا تشدید شده است. مرگ اسکیباز ایتالیایی و اظهارات ورزشکارانی مانند میکائلا شيفرین نگرانیها را برانگیخته است.
ایمنی در مسیرهای تمرین اسکی
بحث ایمنی در مسیرهای تمرین اسکی با نزدیک شدن به بازیهای المپیک زمستانی ۲۰۲۶ میلان-کورتینا به شدت داغ شده است. این نگرانیها پس از مرگ ماتئو فرانزوسو، اسکیباز ایتالیایی، در حین تمرین پیش از فصل در شیلی تشدید گردید. اسکیبازان سرشناسی مانند میکائلا شيفرین و الکسیس پینتورالت به صراحت دربارهی خطرات غیرمعقول مسیرهای تمرین که اغلب فاقد استانداردهای ایمنی مسابقات هستند صحبت کردهاند. تفاوت اصلی در تیم کوچکتر کارگران، توری محافظ کمتر و امکانات پزشکی محدود در محلهای تمرین نهفته است.
- خطرات ذاتی و قابل کنترل: شيفرین اشاره میکند که اگرچه خطر بخشی از ورزش است، اما برخی خطرات واقعاً تهدیدکنندهی زندگی هستند و نمیتوان به سادگی از کنار آنها گذشت.
- مسئولیت مالی و سازمانی: سوفیا گوجیا، قهرمان المپیک، میپرسد چه کسی باید میلیونها یورو برای ایمنسازی مسیرهای تمرین سرمایهگذاری کند؟ فدراسیون بینالمللی اسکی (FIS) ادعا میکند کمکهای مالی انجام داده، اما مربیان اجرایی بودن آن را زیر سؤال بردهاند.
- پیشنهاد مسیرهای تمرین اختصاصی: فدراسیون ورزشهای زمستانی ایتالیا خواستار ایجاد مسیرهای تمرین اختصاصی با استانداردهای ایمنی مشابه مسابقات جهانی شده است.
- چالشهای اجرایی: رولاند آسینگر، مربی تیم اتریش، اشاره میکند که اجرای این استانداردها در همهجا مانند آمریکای جنوبی از نظر مالی عملی نیست.
- نیاز به هماهنگی بینالمللی: وینسنت کریشمایر امیدوار است فدراسیونهای بزرگ در مناطقی که همهی تیمها تمرین میکنند، بهتر هماهنگ شوند.
سوفیا گوجیا: "اسکیبازی در سطح عالی مانند مسابقات F1 یا MotoGP است. سرعت به ۸۰-۹۰ کیلومتر بر ساعت میرسد و خطر هر بار حاضر است."
میکائلا شيفرین: "این قابل قبول نیست که بگوییم خطر بخشی از ورزش است و باید آن را بپذیری یا کنار بکشی."
در نهایت، علیرغم صحبتها و وعدهها، اقدام عملی و هماهنگ جهانی برای کاهش واقعی این خطرات ضروری به نظر میرسد. ایمنی ورزشکاران نباید قربانی ملاحظات مالی یا سازمانی شود.
