چرا خوردن همبرگر در هیوستون برای محیط زیست بدتر از شیکاگو است

ردپای کربنی همبرگر در شهرهای مختلف

یک مطالعه جدید که در نشریه نیچر کلایمت چنج منتشر شده است، نشان می‌دهد که ردپای کربنی خوردن یک همبرگر می‌تواند بسته به منطقه جغرافیایی که گوشت گاو از آن تأمین می‌شود، به طور قابل توجهی متفاوت باشد. بر اساس این تحقیق، خوردن همبرگر در شهرهایی مانند هیوستون و دالاس در تگزاس نسبت به شهرهایی مانند شیکاگو و سان فرانسیسکو تأثیر بیشتری بر تغییرات آب و هوایی دارد. دلیل اصلی این تفاوت به منشاء گاوها و روش‌های پرورش آن‌ها برمی‌گردد.

• منطقه پرورش گاو: گاوهای پرورش یافته در برخی مناطق به دلیل عوامل مختلف مانند نوع تغذیه و مدیریت ضایعات، گازهای گلخانه‌ای بیشتری تولید می‌کنند.
• مقایسه شهرها: مطالعه نشان داد که ردپای کربنی یک همبرگر در هیوستون بیشتر از سان فرانسیسکو و در دالاس بیشتر از شیکاگو است.
• نقش زنجیره تأمین: تفاوت در ردپای کربن عمدتاً ناشی از مراحل مختلف زنجیره تأمین گوشت، از پرورش تا حمل و نقل است.
• تأثیر محلی: این یافته‌ها بر اهمیت توجه به منشاء مواد غذایی در ارزیابی تأثیرات محیط زیستی آن‌ها تأکید می‌کند.
• پیامدهای سیاستی: نتایج می‌تواند به سیاست‌گذاران در طراحی استراتژی‌های کاهش انتشار کربن در بخش کشاورزی کمک کند.

"جایی که گاوها از آن می‌آیند نقش بزرگی در ردپای کربنی آن‌ها ایفا می‌کند."

"گوشت گاو به طور بدنامی برای محیط زیست مضر است، اما میزان این ضرر به مکان خوردن آن در ایالات متحده بستگی زیادی دارد."

این مطالعه اهمیت در نظر گرفتن عوامل منطقه‌ای را در محاسبات اثرات محیط زیستی محصولات غذایی نشان می‌دهد و بر نیاز به رویکردهای محلی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در صنعت گوشت تأکید می‌کند.