تلفیق میزهای نوشتار عتیقه با ماسک‌های آفریقایی در مجسمه‌های سونیا ای. بارت
سونیا ای. بارت در سری مجسمه‌های "میز" خود، میزهای نوشتار قابل حمل دوران استعمار را با ماسک‌های آیینی آفریقایی ترکیب می‌کند تا پیوندی ملموس با تاریخ استعمار و تجربه دیاسپورای آفریقا ایجاد کند.
تلفیق هنر و تاریخ در مجسمه‌های سونیا بارت
سونیا ای. بارت، هنرمند معاصر، در سری آثار خود با عنوان "میز"، میزهای نوشتار عتیقه دوران استعمار را با عناصر ماسک‌های آیینی آفریقایی ترکیب می‌کند. این میزهای چوبی قابل حمل که زمانی ابزار ارتباط استعمارگران بودند، اکنون به عنوان پایه‌ای برای خلق چهره‌هایی بیانی شبیه به ماسک‌های مراسم آیینی آفریقا استفاده می‌شوند. بارت در این آثار از چوب بازیافتی، چرم، مخمل، قلم و سبدبافی استفاده کرده تا پیوندی میان ابزار نوشتار استعماری و نمادهای فرهنگی آفریقا ایجاد کند.
- میزهای عتیقه به عنوان "لپ‌تاپ‌های دوران خود" معرفی می‌شوند که استعمارگران روی آنها نامه‌ها و گزارش‌های خود را می‌نوشتند
- استفاده از مواد طبیعی مانند ماهون که در آب و هوای گرمسیری رشد کرده، مشابه شرایط انتقال بردگان آفریقایی است
- ساختارهای سبدبافی در پایه میزها شانه‌ها و بدن‌هایی را تداعی می‌کنند که قابل پوشیدن هستند
- این آثار به عنوان «رسانه‌های متافیزیکی» عمل می‌کنند که امکان اتصال به گذشته را فراهم می‌کنند
- نمایشگاه "زمین زیرپا: حافظه مادی و تاب‌آوری امید" در لندن میزبان برخی از این آثار است
بارت می‌گوید: "این سرها می‌توانند به بدن‌های دیاسپورای آفریقایی بپیوندند و به ما امکان دهند به گذشته برسیم، همان‌طور که به اجدادمان این امکان را دادند."
هنرمند درباره میزها بیان می‌کند: "فکر کردم این میزها می‌توانند راهی برای پاسخگویی به امپراتوری فراتر از نامه‌های بایگانی شده روی آنها باشند."
این آثار نه تنها از نظر زیبایی‌شناختی جذاب هستند، بلکه به عنوان ابزاری برای بازخوانی تاریخ استعمار و بازتاب تجربه دیاسپورای آفریقا عمل می‌کنند.