راهنمای توسعه‌دهندگان برای پروتکل زمینه مدل (MCP) انتروپیک: یکپارچه‌سازی LLMهای با زمینه طولانی
پروتکل زمینه مدل (MCP) انتروپیک یک استاندارد باز برای ساده‌سازی ارتباط مدل‌های زبانی بزرگ با داده‌های خارجی است. این مقاله به بررسی معماری MCP، مزایای آن و نحوه ساخت سرور MCP می‌پردازد.
پروتکل زمینه مدل (MCP) انتروپیک
پروتکل زمینه مدل (MCP) یک استاندارد باز است که توسط انتروپیک در سال ۲۰۲۴ معرفی شد تا روش استانداردی برای ارائه زمینه به مدل‌های زبانی بزرگ فراهم کند. MCP به عنوان یک کانکتور جهانی عمل می‌کند که به LLMها امکان دسترسی به داده‌های خارجی، ابزارها و سیستم‌ها را می‌دهد.
تفاوت MCP با مهندسی سنتی پرامپت
- روش سنتی: نیاز به کد سفارشی برای هر منبع داده
- MCP: رابط یکپارچه برای اتصال به چندین منبع داده
قابلیت‌های اصلی MCP
- منابع (Resources): واحدهای زمینه فقط-خواندنی
- ابزارها (Tools): عملکردهایی که مدل می‌تواند فراخوانی کند
- پرامپت‌ها (Prompts): قالب‌های پرامپت قابل استفاده مجدد
موارد استفاده عملی
- تولید تقویتشده با بازیابی (RAG)
- عملکردهای عامل هوش مصنوعی
- گردش کارهای پیچیده چندوجهی
MCP مانند "USB-C برای برنامه‌های هوش مصنوعی" عمل می‌کند
مزایای کلیدی MCP
- استانداردسازی یکپارچه‌سازی‌ها
- افزایش دقت و زمینه
- امنیت و کنترل بهتر
- آینده‌پذیری و قابلیت استفاده مجدد