سری (۲ از ۴): به سوی زبان مشترک بین انسان و ماشین — از چندوجهی تا مدل‌های جهانی: آموزش تجربه به ماشین‌ها
چه میشود اگر کلید زبان مشترک در خود تجربه نهفته باشد؟ محققان در حال بررسی روشهایی هستند که متن را با تصاویر، صداها و تعاملات در جهانی سه‌بعدی پیوند میدهند. زمینگیری حسی-حرکتی، ادراک چندوجهی و مدل‌های جهانی همگی هدفشان دادن لنگرگاهی به ماشین‌ها است که هنوز فاقد آن هستند.
زبان مشترک انسان و ماشین از طریق تجربه
این مقاله به کاوش در مورد روش‌های پیشرفته برای ایجاد زبان مشترک بین انسان و ماشین‌ها می‌پردازد. محور اصلی بحث حول مفهوم “زمینه‌گیری نمادها در تجربه حسی-حرکتی” است که اولین بار توسط استوان هارناد در دهه ۱۹۹۰ مطرح شد. رویکردهای چندوجهی با ترکیب متن و تصویر سعی دارند پردازش زبانی را به تجربیات ادراکی واقعی پیوند دهند. مدل‌های جهانی و “دوقلوهای دیجیتال” نیز نقش اساسی در این مسیر ایفا می‌کنند، به طوری که سیستم‌ها می‌توانند پدیده‌ها را نه به صورت عکس فوری، بلکه به عنوان یک “فیلم” مدل‌سازی کنند.
- رویکردهای چندوجهی: ترکیب متن و بینایی برای ایجاد زمینه‌گیری در جهان واقعی
- مدل‌های جهانی: نمایش‌های داخلی که امکان شبیه‌سازی، پیش‌بینی و برنامه‌ریزی را فراهم می‌کنند
- دوقلوهای دیجیتال: مدل‌سازی همزمان شکل و تکامل پدیده‌ها در صنعت و پزشکی
- پروژه TransCoder: ترجمه خودکار بین زبان‌های برنامه‌نویسی بدون نظارت انسانی
“برای درک “گربه”، تنها دستکاری کلمه کافی نیست، بلکه باید استفاده از آن را به یک تجربه ادراکی پیوند داد.” “فی-فی لی بر نیاز هوش مصنوعی به استدلال در یک جهان سه‌بعدی تأکید می‌کند.”
این مقاله نتیجه می‌گیرد که این رویکردها مکمل یکدیگر هستند و ترکیب ادراک تجسم‌یافته، قابلیت‌های پردازشی کارآمد و چارچوب اخلاقی محکم، کلید پیشرفت واقعی در این زمینه خواهد بود.