تفاوت بین آمادگی ظهور و زمینهسازی در مهدویت
در ادبیات دینی بین «آمادگی ظهور» و «زمینهسازی» تفاوت وجود دارد. زمینهسازی مأموریتی خاص برای یاران برگزیده قائم است، در حالی که آمادگی وظیفه عمومی برای پیوستن به قیام پایانی محسوب میشود.
تفاوت مفهومی آمادگی ظهور و زمینهسازی
در مباحث مهدوی گاهی میان دو مفهوم «آمادهبودن برای ظهور» و «زمینهسازی ظهور» خلط میشود. «زمینهسازی» به معنای فراهم کردن مقدمات اجتماعی، فرهنگی و اعتقادی برای تحقق حکومت جهانی حضرت ولیعصر(عج) است، اما «آمادگی» بیشتر ناظر به وضعیت درونی و باطنی فرد برای پذیرش و یاری آن حضرت میباشد.
- آمادگی ظهور امری درونی و روحی است که قلبی آرام، ایمانی راسخ و اخلاقی نیکو میطلبد
- زمینهسازی بدون آمادگی، ابتر و بیثمر خواهد بود
- طبق روایات، زمینهسازی ظهور مأموریتی خاص برای یاران برگزیده در آستانه قیام است
- وظیفه عمومی مسلمانان، آمادگی کامل روحی و اخلاقی برای پیوستن به این حرکت الهی است
- امام صادق(ع) میفرمایند: «کسی که دوست دارد از اصحاب قائم باشد، باید منتظر باشد و در حال انتظار، اهل ورع و اخلاق نیکو باشد»
«آمادگی برای ظهور، پیش از آنکه حرکت بیرونی باشد، امری درونی و روحی است» «زمینهسازی حقیقی با هدایت مستقیم امام، اما در پردهای از راز و رمز، انجام میگیرد»
بنابراین بهترین راه، آن است که هر روز با خود بیاندیشیم: اگر امروز ظهور رخ دهد، آیا از نظر ایمان، اخلاق و معرفت آماده بودن در سپاه حق هستیم؟
