رنج‌نامه ارامنه بهجت‌آباد؛ مهاجرانی که ارمنستان درهایش را بست
داستان مهاجرت ارامنه ایرانی به محله بهجت‌آباد تهران پس از بسته شدن مرزهای ارمنستان در دهه ۱۳۲۰ و تشکیل جامعه ارمنی در این منطقه
تاریخچه مهاجرت ارامنه به بهجت‌آباد تهران
داستان مهاجرت ارامنه به محله بهجت‌آباد تهران به دهه ۱۳۲۰ و پایان جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد. پس از جنگ، دولت شوروی قانونی تصویب کرد که براساس آن اگر جمعیت هر شهر به یک میلیون نفر می‌رسید، جواز تبدیل به یک جمهوری برای آن صادر می‌شد. ارمنستان با جمعیت ۷۰۰ هزار نفری پس از جنگ، در ۲۱ نوامبر ۱۹۴۵ مهاجرت ارامنه از کشورهای همسایه از جمله ایران را مجاز شمرد تا به حد نصاب تشکیل جمهوری برسد.
- نخستین کاروان مهاجران ایرانی در سال ۱۹۴۶ به ارمنستان رفتند
- حدود ۲۰ هزار ارمنی ایرانی قصد مهاجرت داشتند
- با رسیدن جمعیت ارمنستان به حد نصاب، مرزها بسته شد
- ارامنه‌ای که خانه‌های خود را فروخته بودند در تهران ماندند
- بسیاری از مهاجران زمین‌های بایر بهجت‌آباد را برای سکونت انتخاب کردند
علیرضا زمانی تهران‌شناس می‌گوید: «با بسته شدن مرزهای ارمنستان، ارامنه‌ای که به تهران رسیده بودند چاره‌ای جز سکونت در تهران نداشتند.»
زمانی ادامه می‌دهد: «شمار زیادی از مهاجران، بخشی از اراضی بهجت‌آباد را که آن زمان زمین‌هایی بایر بود برای سکونت انتخاب کردند.»
در آغاز مهاجران در چادرها و آلونک‌ها زندگی می‌کردند تا اینکه در سال ۱۳۳۲ شهرداری تهران آلونک‌ها را تخریب کرد و برخی به محله‌های دیگر کوچیدند mientras بسیاری در بهجت‌آباد ماندند که امروز در مجاورت خیابان کریمخان‌زند قرار دارد.