بحران آب نگران‌کننده شد: خشکیدگی تالاب‌های مهم ایران

بحران خشکیدگی تالاب‌های ایران

تابستان امسال شاهد خشکیدگی کامل تالاب‌های مهم ایران از جمله دریاچه ارومیه، تالاب‌های ام‌دژ، حوض سلطان، دریاچه نمک، شیمبار، بختگان، گاوخونی، مهارلو، میانگران و هامون بودیم. این پدیده تنها نتیجه تغییرات اقلیمی نیست، بلکه ریشه در مدیریت ناکارآمد آب، پرداخت نشدن حقابه تالاب‌ها و برداشت‌های بی‌رویه از منابع آبی دارد. الهه موحدی، کارشناس محیط‌زیست، تأکید می‌کند که بحران حاضر علاوه بر کم‌آبی، ناشی از ضعف نهادی سازمان حفاظت محیط‌زیست است.

• ضعف ساختاری: سازمان حفاظت محیط‌زیست فاقد ظرفیت لازم برای سیاست‌گذاری‌های توسعه و حکمرانی آب است
• مشکل حقابه: طبق قانون، وزارت نیرو موظف به تأمین حقابه تالاب‌هاست اما این امر در عمل محقق نمی‌شود
• ضعف اجرای قوانین: اسناد بالادستی وجود دارد اما فاقد ضمانت اجرایی هستند
• بی‌توجهی به جوامع محلی: مدیریت متمرکز دولتی بدون استفاده از ظرفیت سمن‌ها و دانش بومی
• کم‌توجهی به تجارب جهانی: تعاملات بین‌المللی سازمان مقطعی و پراکنده است

الهه موحدی: "مدیریت تالاب‌ها فقط حفاظت فیزیکی نیست، بلکه نیازمند حضور فعال در سیاست‌گذاری‌های توسعه است"

موحدی همچنین هشدار داد: "خشکی تالاب‌ها در آینده، بحران‌های اجتماعی، امنیتی و بهداشتی را رقم خواهد زد"

اگر کشاورزی که ۸۰ درصد منابع آبی کشور را مصرف می‌کند مدیریت نشود، نمی‌توان انتظار داشت تالاب‌ها از خشکی نجات یابند.