دیدگاه معصومان(ع) درباره حفظ قرآن: فراتر از عبادت فردی
اهل بیت(ع) حفظ قرآن را نه تنها عبادت بلکه راهبردی برای صیانت از وحی الهی می‌دانستند. آنان با نوشتن، خواندن و حفظ آیات، فرهنگ قرآن‌آموزی را در جامعه اسلامی نهادینه کردند.
حفظ قرآن در سیره معصومان(ع): راهبردی الهی
معصومان(ع) حفظ قرآن را فراتر از یک عبادت فردی می‌دانستند و آن را راهبردی اساسی برای صیانت از وحی الهی در برابر تحریف قلمداد می‌کردند. پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت(ع) از نخستین روزهای نزول آیات، با نوشتن، خواندن و به خاطر سپردن قرآن، زمینه‌ساز تثبیت متن الهی در حافظه جمعی مسلمانان شدند. این رویکرد سبب شد فرهنگ حفظ قرآن به بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت دینی تبدیل شود.
- حفظ قرآن به عنوان ابزار محافظت از متن وحی در برابر تحریف
- تأکید بر تدبر در معانی و التزام به عمل همراه با حفظ آیات
- تربیت حافظان قرآن از سنین کودکی با تشویق به مأنوس شدن با قرآن
- نقش حافظان قرآن در تثبیت متن وحی در حوادث صدر اسلام
- منزلت اجتماعی حافظان قرآن به عنوان پاسداشت جایگاه قرآن
امام صادق(ع) می‌فرمایند: "حافظی که به قرآن عمل کند، در جایگاه فرشتگان نیکوکار خواهد بود."
پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "کسی که خداوند نعمت حفظ قرآن را به او ارزانی داشته و گمان کند نعمتی برتر از آن وجود دارد، بزرگ‌ترین نعمت الهی را کوچک شمرده است."
حفظ قرآن در نگاه معصومان(ع) وظیفه‌ای همیشگی برای امت اسلامی است که باید در دل و عمل مسلمانان زنده بماند.