ابوالحسن داوودی: تجربه ۵ دهه سانسور در سینمای ایران
ابوالحسن داوودی، کارگردان برجسته سینمای ایران، در برنامه «ساطور» به بیان تجربیات خود از انواع سانسور در طول ۵ دهه فعالیت سینمایی پرداخت و به موارد عجیب سانسور در فیلم‌هایش اشاره کرد.
تجربه ۵ دهه سانسور در سینمای ایران
ابوالحسن داوودی، کارگردان مطرح سینمای ایران، در برنامه «ساطور» به تجربیات گسترده خود از سانسور در طول پنج دهه فعالیت سینمایی پرداخت. او از نخستین برخوردش با سانسور در سال ۱۳۵۵ در تلویزیون گفت و تأکید کرد که تقریباً همه اشکال مختلف سانسور را تجربه کرده است. داوودی به فیلم‌هایی مانند «سفر عشق»، «جیب‌برها به بهشت نمی‌روند»، «ایلیا نقاش جوان» و «نان، عشق، موتور ۱۰۰۰» اشاره کرد که هر یک به شکل‌های متفاوتی با سانسور مواجه شدند.
- در فیلم «سفر عشق» به دلیل نداشتن روسری بازیگر اصلی، فیلم برای همیشه توقیف شد
- در «جیب‌برها به بهشت نمی‌روند» با سانسور پیشگیرانه، صحنه‌های حساس را به شکل جایگزین فیلمبرداری کرد
- فیلم «ایلیا نقاش جوان» با بازسازی کامل و تغییر بازیگران مواجه شد
- در «نان، عشق، موتور ۱۰۰۰» با حذف صحنه‌های حساس از اقدامات تندروانه جلوگیری کرد
«در ایران به دلیل شرایط فرهنگی بعد از دوران نوزادی با سانسور مواجه می‌شویم!» «خیلی سخت است بخواهم بدون سانسور فیلم بسازم. همه دوران نوجوانی و جوانی ما با سانسور گذشته است»
داوودی در پایان اشاره کرد که حتی فیلم «مرد بارانی» را خودش سانسور کرد و این تنها فیلمی بود که خودش اقدام به حذف صحنه‌ها نمود. او معتقد است زندگی در فضای سانسور شده باعث شکل‌گیری خودسانسوری در هنرمندان شده است.