سیلی زدن مادر دروازه‌بان اخراجی به داور: عشق یا بی‌تربیتی؟

سیلی مادر به داور: تحلیل روان‌شناختی یک حادثه

حادثه سیلی زدن مادر یک دروازه‌بان نوجوان به داور پس از اخراج فرزندش، فراتر از یک درگیری ساده است و الگوی تربیتی امروز خانواده‌ها را به چالش می‌کشد. این واکنش پرخاشگرانه نه تنها دفاع از فرزند، بلکه دفاع از تصویر "مادر بی‌نقص" در ذهن والدین است. زمانی که کودک مرتکب خطا می‌شود، برخی والدین آن را شکست خود در تربیت می‌پندارند و همین احساس گناه موجب خشم می‌گردد.

• تربیت معکوس: حذف رنج و ناکامی از فرآیند تربیت باعث می‌شود کودکان نتوانند شکست را بپذیرند
• رشد روانی: رنج بخش جدایی‌ناپذیر رشد است و تاب‌آوری روانی بدون آن شکل نمی‌گیرد
• حمایت واقعی: پاک کردن موانع از راه کودک نیست، بلکه آموزش مقابله با مشکلات است
• انکار واقعیت: رفتار این مادر ظاهرا عاشقانه اما در واقع انکار مسئولیت‌پذیری است
• آماده‌سازی برای زندگی: زندگی پر از "داورانی" است که کارت قرمز نشان می‌دهند

"رنج، بهای بلوغ است و اگر تحمل دیدن کارت قرمز را از فرزندمان بگیریم، او را برای واقعیت آماده نکرده‌ایم"

"حمایت واقعی به معنای یاد دادن هنر راه رفتن روی سنگ‌هاست، نه پاک کردن مسیر از سنگ‌ها"

شاید وقت آن رسیده که رنج را به فرآیند تربیت بازگردانیم، تا نسل آینده بداند زندگی همیشه مطابق میل ما پیش نمی‌رود و مهم نیست که کارت قرمز نگیریم، بلکه مهم این است که بعد از آن چگونه ادامه دهیم.