حجاب و عفاف یا پوشش: تفاوت‌های مفهومی در جامعه ایرانی

تفاوت‌های ماهوی حجاب، عفاف و پوشش

در جامعه امروز ایران، حجاب و عفاف اغلب با مفهوم پوشش یکسان پنداشته می‌شوند، در حالی که از نظر معنایی و ماهوی تفاوت‌های اساسی دارند. حجاب از ریشه «حجب» به معنای پوشاندن و بازداشتن گرفته شده و بیشتر به حالتی درونی اشاره دارد که انسان در برابر دیگران حد و مرزی برای خود تعیین می‌کند. عفاف نیز از ریشه «عفّ» به معنای پرهیز و خویشتن‌داری است و نشان‌دهنده نوعی تقوا، پاکی درونی و کنترل رفتاری انسان است. در واقع، حجاب و عفاف مفاهیمی درونی و اخلاقی‌اند که با نیت، رفتار و نگرش فرد نسبت به خود و دیگران ارتباط دارند.

• حجاب و عفاف اموری شخصی و درونی هستند که در دل و رفتار انسان ریشه دارند
• پوشش امری بیرونی و انتخابی است که باید آزادانه و آگاهانه صورت گیرد
• تفاوت در نوع پوشش بیانگر غنای فرهنگی و تنوع زیباشناختی جامعه ایرانی است
• سنجش حجاب و عفاف تنها بر اساس ظاهر، خطایی بزرگ محسوب می‌شود
• پوشش می‌تواند بیانی از جایگاه فرهنگی و شیوه زیستن انسان‌ها در جامعه باشد

"قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِکَ أَزْکَی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ"

"حجاب واقعی در دل و نگاه انسان است، نه در نوع و رنگ لباس او؛ و عفاف، زمانی معنا می‌یابد که از درون انسان بجوشد، نه آنکه از بیرون تحمیل شود."

جامعه‌ای که تنوع را می‌پذیرد و آزادی فرهنگی را محترم می‌شمارد، می‌تواند همزمان اخلاق‌مدار و انسانی باشد.