چارلی چاپلین: عشق در جوانی و خاطرات تئاتر
بخش بیستودوم خودزندگی‌نامه چارلی چاپلین درباره عشق در نوزدهسالگی، موفقیت در تئاتر و روابط با همکارانش در گروه کارنو را روایت می‌کند.
خاطرات چارلی چاپلین از دوران جوانی
این بخش از خودزندگی‌نامه چارلی چاپلین به دوران جوانی او در گروه کارنو می‌پردازد. چاپلین در سن ۱۹ سالگی با وجود موفقیت در تئاتر، احساس خلأ و ملالت می‌کرد. او در توصیف آن دوران می‌گوید: «زندگی‌ام نوکروار بود و هیچ برقی از افسونگری و فریبندگی در آن به چشم نمی‌خورد.» در چنین شرایطی بود که با دختری در تئاتر «استریت هام‌امپایر» آشنا شد و این آشنایی نقطه عطفی در زندگی عاطفی او شد.
- موفقیت در تئاتر: چاپلین با قراردادی هفته‌ای ۴ پوند به گروه کارنو پیوست و با استقبال تماشاگران روبرو شد
- رقابت با هاری ولدون: همکاری پرتنش با بازیگر دیگر که به حسادت و درگیری فیزیکی کشید
- آشنایی عاشقانه: دیدار با دختری در پشت صحنه که زندگی چاپلین را دگرگون کرد
- شرایط عاطفی: چاپلین خود را در «مالیخولیا» و «ناخشنودی» عمیق توصیف می‌کند
«در چنین شرایطی بود که عاشق شدم!» - چارلی چاپلین «می‌خواستم از خوشحالی گریه کنم ولی نمی‌توانستم» - چاپلین پس از موفقیت در اجرا
این بخش نشان‌دهنده تضاد بین موفقیت حرفه‌ای و خلأ عاطفی در زندگی چاپلین جوان است.