حساسیت و ایدهآلگرایی بینظیر ناصر تقوایی در سینما
محمد (نادر) فوقانی، عکاس فیلم «کاغذ بیخط» درباره حساسیت فوقالعاده ناصر تقوایی در کارگردانی میگوید که در هیچ کارگردان دیگری ندیده است.
حساسیت بینظیر ناصر تقوایی در سینمای ایران
محمد (نادر) فوقانی، عکاس شناختهشده که در فیلم «کاغذ بیخط» با ناصر تقوایی همکاری داشته، تجربهای فوقالعاده اما دشوار را در کار با این کارگردان بزرگ توصیف میکند. او تأکید میکند که «میزان حساسیت و ایدهآلگرایی» که در تقوایی دیده است در هیچ کارگردان دیگری سراغ ندارد. تقوایی پس از هر پلان فیلمبرداری، عکاس را صدا میزد و خواهان ثبت دقیق هر قاب بود.
- شیوه منحصربهفرد کار: تقوایی میخواست هر قابی که فیلمبرداری میشد دقیقا ثبت شود
- چالشهای همکاری: باید هم نظر تهیهکننده جلب میشد و هم خواستههای ایدهآلگرایانه تقوایی عملی میگردید
- حساسیت هنری: او نسبت به فریمبهفریم فیلم، قصه، دکوپاژ و میزانسن حساسیت فوقالعادهای داشت
- بیعقده بودن: تقوایی انسان بیعقده و فاقد منیّتی بود که انتقادات منطقی را میپذیرفت
- کاریزمای خاص: با وجود درونگرایی، charismatic عجیبی داشت که مردم را جذب میکرد
«هیچکس را شبیه تقوایی با این درجه از حساسیت و ایدهآلگرایی ندیدهام» «او گوهری تکرارنشدنی بود که از دست دادیم»
فوقانی این تجربه را با وجود تمام سختیها، فوقالعاده ارزشمند توصیف میکند.
