ماهیت منفی طمع در اسلام و مسیحیت
معاون آموزش موسسه امام خمینی(ره) در همایش مطالعات تطبیقی اخلاق بیان کرد: اسلام و مسیحیت با مذمت طمع در متون مقدس، ظرفیت‌های قابل توجهی برای تأثیرگذاری بر مؤمنان در اجتناب از این رذیله اخلاقی دارند.
ماهیت منفی طمع در اسلام و مسیحیت
طمع به عنوان یکی از رذایل اخلاقی خطرناک در متون مقدس اسلام و مسیحیت مورد مذمت قرار گرفته است. این رذیله که به معنای چشم‌داشت به داشته‌های دیگران است، می‌تواند منشأ بسیاری از بدی‌ها از جمله تعدی به حقوق دیگران، تجاوزهای جنسی، غارت اموال و حتی جنگ باشد. هر دو دین تأکید دارند که طمع با روح دین در تضاد است؛ در اسلام با تسلیم و توکل و در مسیحیت با محبت ناسازگار است.
- منشأ طمع: در اسلام عوامل مانند دنیاخواهی، ضعف شناخت و توکل بر خدا معرفی شده و در مسیحیت بی‌اعتمادی به خدا به عنوان ریشه طمع شناخته می‌شود
- آثار دنیوی: ذلت نفس، خودباختگی، از دست دادن حکمت و خواری نزد مردم
- آثار اخروی: افزایش گناه، محو حسنات، از دست دادن ایمان و نگون‌بختی
- تفاوت شرعی: در اسلام طمع ممکن است گناه محسوب شود، در حالی که در مسیحیت بیشتر بر جنبه‌های اخلاقی تأکید دارد
- هشدار مشترک: هر دو دین تأکید می‌کنند که طمع می‌تواند منشأ همه بدی‌ها باشد
"طمع در سطوح مختلفش از قبیل طمع به مال مردم، طمع به زنان نامحرم و طمع به مقام‌ها منفی و مورث بدبختی دنیا و آخرت است" "هر دو دین این هشدار مهم را داده‌اند که طمع می‌تواند منشأ همه بدی‌ها باشد"
متون مقدس هر دو دین ظرفیت‌های قابل توجهی برای تبیین ماهیت پلید طمع و تأثیرگذاری بر مؤمنان در اجتناب از این رذیله اخلاقی دارند.