زبان فارسی؛ قلب تپنده تمدن ایرانی در گذر تاریخ

زبان فارسی به عنوان محور تمدن ایرانی

نشست تخصصی “ظرفیت‌های تمدنی زبان و ادبیات فارسی” در مرکز الگوی اسلامی‌-ایرانی پیشرفت برگزار شد که در آن علی‌اشرف صادقی و محمود جعفری دهقی به تحلیل نقش تاریخی و فرهنگی زبان فارسی پرداختند. زبان فارسی به عنوان “قلب فرهنگ ایرانی” شناخته می‌شود که نه تنها ابزار ارتباطی، بلکه مبنای فکر، منطق و همبستگی ملی است. این زبان طی بیش از ۲۵۰۰ سال، با حفظ هویت خود، در تعامل با تمدن‌های مختلف، نقش کلیدی در انتقال مفاهیم حکمی، اخلاقی و علمی ایفا کرده است.

عوامل پایداری زبان فارسی

• ریشه‌های کهن: زبان فارسی از دوره آریایی‌ها و تمدن‌های باستانی مانند هخامنشی و ساسانی شکل گرفت و با جهان‌بینی ایرانی درآمیخت.
• نقش قدرت سیاسی: گستره امپراتوری‌های ایرانی مانند هخامنشیان به تسری فرهنگ و زبان فارسی از چین تا آسیای صغیر کمک کرد.
• تعامل با اسلام: ایرانیان با پذیرش اسلام، در ترجمه و توسعه علوم نقش آفریدند و زبان فارسی دری را به عنوان زبان ادبی و علمی تقویت کردند.
• تأثیر ادبیات عرفانی: شاعران بزرگی مانند مولوی، حافظ و سعدی تحولی عظیم در ادبیات فارسی ایجاد کردند که آثار آن جهانی شد.

محمود جعفری دهقی: “زبان فارسی بیش از هزارسال دوام آورده زیرا در اندیشکده ایرانی، کلام مقدس شمرده می‌شد و سینه‌به‌سینه نقل می‌گردید.”

علی‌اشرف صادقی: “زبان فارسی تنها یک ابزار نیست، بلکه عرصه‌ای از حکمت ایرانی است که با پیشرفت اخلاقی و تمدنی ارتباط مستقیم دارد.”

در پایان، چالش‌های کنونی از جمله جهانی شدن و غلبه زبان‌های خارجی مورد بحث قرار گرفت و بر لزوم دیپلماسی فرهنگی و استفاده از فضای دیجیتال برای معرفی میراث فارسی تأکید شد.