تنهایی جمعی در زمان بحران؛ لزوم دیدن و شنیدن انسانها
در دوران بحرانهای مختلف، سلامت روان به ضرورتی جمعی تبدیل شده است. این مقاله به بررسی تأثیر بحرانها بر روان انسان و اهمیت گوش دادن و ارتباط انسانی میپردازد.
تنهایی جمعی در بحرانهای معاصر
در جهان امروز، بحران دیگر مهمان ناخوانده نیست بلکه بخشی از زندگی روزمره شده است. جنگها، بلایای طبیعی، بیماریهای فراگیر و فروپاشی اقتصادی، روان انسان معاصر را در محاصره گرفتهاند. سلامت روان در چنین شرایطی دیگر یک انتخاب شخصی نیست بلکه ضرورتی جمعی محسوب میشود. روانکاوی نشان میدهد که بحران فقط بیرون از ما رخ نمیدهد بلکه هر رویداد بیرونی، چیزی از درون سرکوبشدهی ما را بیدار میکند.
- بحرانها باعث ایجاد تنهایی روانی و گسست از رابطه میشوند
- در لحظهی بحران، ارتباط روانی افراد بریده میشود
- دسترسی به خدمات سلامت روان در شرایط اضطراری حیاتی است
- رواندرمانی و مشاوره برای بازسازی پیوندهای انسانی ضروری هستند
- تغییر نگاه به رنج روانی و کاهش شرم مرتبط با آن اهمیت دارد
فروید میگوید: «انسان تنها زمانی میتواند با دیگری ارتباط واقعی برقرار کند که با درونِ خود در تماس باشد»
«رنج را پنهان نکنیم، بلکه بشنویم. زیرا آنچه شنیده شود، میتواند دگرگون شود»
سلامت روان به معنای توانایی معنا دادن دوباره به جهان است، حتی وقتی همهچیز در حال فروپاشی است. این مفهوم به بازگشت به رابطه، جامعه و در نهایت خویشتن اشاره دارد.
