مرگ زبان سیاسی: فرسودگی اجتماعی و بیتفاوتی مزمن در ایران
تحلیل دکتر تقی آزاد ارمکی درباره فرسودگی اجتماعی در ایران که ناشی از وعدههای برآوردهنشده و مداخلات مکرر سیاسی است. این فرسودگی منجر به زوال سرمایه اجتماعی و بیتفاوتی جمعی شده است.
تحلیل فرسودگی اجتماعی و مرگ زبان سیاسی در ایران
دکتر تقی آزاد ارمکی در یادداشتی در روزنامه اعتماد به تحلیل پدیده فرسودگی اجتماعی و فرهنگی در ایران پرداخته است. این فرسودگی نه از فجایع ناگهانی بلکه از تداوم مداخلات سیاسی و وعدههای برآوردهنشده زاده شده و منجر به از دست رفتن اعتماد اجتماعی و امید جمعی شده است.
- جامعه از حالت خشمگین به وضعیت خسته و بیتفاوت转变 کرده
- تکرار وعدههایی مانند رفع فیلترینگ بدون تحقق عملی
- زوال کارکرد زبان سیاسی و تهی شدن کلمات از معنا
- شکلگیری بیحسی جمعی و انفعال اجتماعی
- رسانههای رسمی در بازتولید این چرخه نقش دارند
"بزرگترین خطر برای یک جامعه نه خشم که بیتفاوتی مزمن است" "جامعه خسته تنها به بقا از طریق فروپاشی سیاسی میاندیشد، نه به تغییر"
راه برونرفت از این بنبست، بازسازی اعتماد از طریق صداقت در گفتار، محدود کردن وعدهها و اعتراف به شکستهای گذشته است.
