شفا یافتن به دعای امام صادق(علیه‌السلام)

شفای بیماری به برکت دعای امام صادق(ع)

شفای بیماران در حقیقت به دست خداوند است و از طریق دعای اولیای الهی مانند امام صادق(علیه‌السلام) محقق می‌شود. همان‌گونه که بیماری دارای علت است، شفا نیز دارای عوامل خاص خود می‌باشد و با از بین رفتن عامل بیماری، بیمار بهبود می‌یابد. خداوند است که اسباب و مسببات را در عالم طبیعت آفریده است.

• روایت اول: عمار و سه فرزندش اسحاق، اسماعیل و یونس که یونس به بیماری سختی مبتلا شده بود، به محضر امام صادق(ع) شرفیاب می‌شوند. امام پس از خواندن نماز و ذکرهایی، از خداوند می‌خواهند که شر دنیا و آخرت را از او دور کند و بیماری‌اش را برطرف سازد. به گفته راویان، قبل از خروج از شهر، یونس شفا می‌یابد.
• روایت دوم: عبدی و همسرش که علاقه‌مند به زیارت امام صادق(ع) بودند، با فروش طلاها به سفر حج می‌روند. در میانه راه، همسر عبدی بیمار شده و در مدینه در حال احتضار قرار می‌گیرد. امام صادق(ع) پس از آگاهی از حال او، به آسمان رو کرده و می‌فرمایند: «خدا ایشان را شفا داد». هنگام بازگشت عبدی به منزل، همسرش را سالم می‌یابد و همسرش نقل می‌کند که آقایی (امام) به عزراییل فرموده‌اند خدا خواسته این زن ۲۰ سال دیگر زنده باشد.

امام صادق(ع) فرمودند: «واصرف عنه شر الدنیا والاخره واصرف عنه ما به فقد غاظنی ذلک واحزننی» همسر عبدی свидетель داد: «آن آقایی که شفای مرا از خدا خواست، خودِ ایشان بودند»

این دو روایت بر قدرت دعای معصومین و نقش آن در شفای بیماران به اراده خداوند تأکید می‌کنند.