واکنش زیدآبادی به پرونده پژمان جمشیدی؛ شهرت ظرفیت میخواهد
احمد زیدآبادی در یادداشتی درباره «آفات شهرت» نوشت زندگی خصوصی چهرههای مشهور دیر یا زود در برابر افکار عمومی عریان میشود. او تأکید کرد هنوز هیچ دادگاه صالحی جمشیدی را محکوم نکرده و نباید در غیاب حکم قضایی، افکار عمومی نقش قاضی را ایفا کند.
پژمان جمشیدی و آفات شهرت
احمد زیدآبادی در یادداشت تحلیلی خود با عنوان «پژمان جمشیدی و آفات شهرت» به بررسی پیامدهای شهرت و زندگی خصوصی چهرههای مشهور پرداخته است. وی تأکید میکند که شهرت در هر حرفهای امری پردردسر است و یکی از مهمترین مشکلات آن، علاقه عمومی به شناخت زوایای زندگی خصوصی افراد مشهور است. زیدآبادی مینویسد: «زندگی خصوصی پژمان جمشیدی مثل لباسی که در برابر آفتاب پهن شده باشد، دیگر گویا قرار نیست مورد پردهپوشی کسی قرار گیرد».
- شهرت نیازمند ظرفیت است و بدون آن، ارتکاب کوچکترین لغزش میتواند تمام شیرینیهای شهرت را به تلخی مبدل سازد
- از نگاه نویسنده، پژمان جمشیدی هنوز توسط هیچ دادگاه صالحی محکوم نشده و فقط در معرض اتهام قرار دارد
- اتهام «تجاوز به عنف» برای کسی که از طریق فوتبال و سینما شناخته شده، به راحتی باورپذیر نیست
- حق شاکی برای پیگیری قانونی اتهام محفوظ است اما پیشداوری افکار عمومی جایز نیست
- حتی «پیشنهادهای بیشرمانه» از نظر شرعی و قانونی تا زمانی که رضایت طرفین وجود دارد، جرم محسوب نمیشود
«شهرت در هر حرفهای، امر بسیار پردردسری است و یکی از مهمترین دردسرهای آن نیز علاقۀ عموم به شناخت زوایای زندگی خصوصی است»
«اگر تاکنون عبارتِ نکاح معاطات به گوشتان خورده باشد، مصداقش همین رضایتِ بدون اعلام زبانی در رابطۀ جنسی است»
زیدآبادی در پایان خاطرنشان میسازد که چه مجازاتی گزندهتر از «بر سر زبان خلق افتادن» وجود دارد؟ وی بر ضرورت رعایت انصاف قضایی و پرهیز از پیشداوری در فضای عمومی تأکید میکند.
