گذار چین از گسترش مقیاس به بهبود کیفیت در صنایع فرهنگی و خلاق
فروش خیرهکننده اسباببازی «لبوبو» بحث جدیدی درباره «قدرت فرهنگی» چین برانگیخته است. پرسش اصلی این است که آیا چین توانسته از صنایع فرهنگی و خلاق، قدرت نفوذ فرهنگی پایدار ایجاد کند؟ این صنایع هماکنون به ارکان راهبردی سیاستگذاری کشورها تبدیل شده‌اند.
گذار چین از کمیت به کیفیت در صنایع فرهنگی
صنایع فرهنگی و خلاق به دلیل ظرفیت هم‌زمان در خلق ارزش اقتصادی، شکل‌دهی به هویت جمعی و تقویت قدرت نرم فرهنگی، به یکی از ارکان راهبردی در سیاستگذاری کشورها تبدیل شده‌اند. چین با سرمایه‌گذاری گسترده در این حوزه به یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان محصولات فرهنگی جهان تبدیل شده، اما هنوز نتوانسته همانند کشورهایی مانند کره‌جنوبی و ایالات متحده، منابع فرهنگی خود را به قدرت نفوذ فرهنگی پایدار تبدیل کند.
- اقتصاد خلاق چین در مرحله‌ای قرار دارد که در آن «کمیت» جای «کیفیت» را گرفته است
- چین با وجود تولید انبوه، همچنان با کسری مزمن تجاری فرهنگی مواجه است
- سیاست فرهنگی چین بر محور کنترل از بالا و پروژه‌های دولتی بزرگ‌مقیاس می‌چرخد
- نمونه موفق شرکت پاپ مارت نشان‌دهنده رقابت‌پذیری جهانی مالکیت‌های معنوی چینی است
- سه عدم‌تعادل کلیدی: تخفیف فرهنگی، ضعف در ادغام فناوری، کارایی پایین هماهنگی منطقه‌ای
"چالش اصلی چین نه کمبود منابع فرهنگی، بلکه ناتوانی در تبدیل این منابع به سرمایه نمادین و اقتصادی در سطح جهانی است."
"توسعه پایدار صنایع فرهنگی مستلزم ایجاد تعادل میان مقیاس و کیفیت، ادغام فرهنگ با فناوری و تقویت زنجیره‌های ارزش است."
توانمندسازی فناورانه، نوآوری نهادی و بهینه‌سازی زیست‌بوم صنعتی به همراه بهبود تعاملات میان‌فرهنگی، کلید تبدیل منابع فرهنگی به قدرت نفوذ فرهنگی پایدار در سطح جهانی است.