چارلی چاپلین: خاطرات شیکاگو و تئاترهای مبتذل
بخشی از خودزندگی‌نامه چارلی چاپلین که در آن به توصیف شیکاگو در سال ۱۹۱۰ می‌پردازد. شهر را زشت و کثیف توصیف می‌کند و از تئاترهایی می‌گوید که حول محور مسائل جنسی می‌چرخیدند.
خاطرات چارلی چاپلین از شیکاگو
این بخش از خودزندگی‌نامه چارلی چاپلین به خاطرات او از شهر شیکاگو در سال ۱۹۱۰ می‌پردازد. چاپلین این شهر را عظیم، پرتلاش اما زشت و کثیف توصیف می‌کند که لقب "شهر دود و فولاد" برازنده‌اش بود. او به نمایش‌های کمدی آن دوران اشاره می‌کند که اغلب حول محور مسائل جنسی می‌چرخیدند و به گفته او تماشاگران را از هر نوع تمایل جنسی متعارف بری می‌کردند.
- چاپلین در هتلی کوچک در خیابان واباش اقامت داشت که اغلب بازیگران زن نمایش‌های کمدی در آن ساکن بودند
- نمایش "واتسون بیف تراست" با شرکت بیست زن چاق میان‌سال از جمله نمایش‌های عجیب آن دوران بود
- چاپلین به دختر جوانی اشاره می‌کند که به بیماری سیفلیس مبتلا بود و مجبور به ترک شرکت شد
- شرکت‌های کمدی برای درمان این دختر پول جمع کردند و او پس از تزریق "سالوارسان" درمان شد
- چاپلین آرزو داشت نوازنده کنسرت شود اما به مرور از این فکر منصرف شد
"شیکاگو در آن موقع مملو از این قبیل نمایش‌ها بود و عکس‌العمل تماشاگران در برابر این قبیل نمایش‌ها چیزی جز بالا کشیدن آب بینی نبود."
"دختر بیچاره هم می‌دانست که چه درد ناراحت‌کننده‌ای دارد. با وجود این شاکر بود."
این خاطرات تصویری زنده از فضای فرهنگی و اجتماعی شیکاگو در اوایل قرن بیستم ارائه می‌دهد.