فردای ایران: قوی سیاه یا معجزه؟ تحلیل حکمرانی در شرایط بحرانی
تحلیلی از وضعیت حکمرانی در ایران با تمرکز بر دو دیدگاه متفاوت درباره آینده کشور؛ منتظران قوی سیاه و معتقدان به معجزه، هر دو از عاملیت انسانی فاصله گرفتهاند.
تحلیل وضعیت حکمرانی و آینده‌نگری در ایران
این مطلب به تحلیل عمیق شرایط کنونی حکمرانی در ایران می‌پردازد و دو دیدگاه غالب را بررسی می‌کند: گروه اول که وضعیت را عادی می‌دانند و گروه دوم که معتقدند ایران با انباشت بحران‌های متعدد از تحریم تا مشکلات زیست‌محیطی و نهادی روبرو است. نویسنده با اشاره به مفهوم "قوی سیاه" از نیکولاس طالب، نشان می‌دهد که انتظار برای رویدادهای غیرمنتظره شباهت زیادی به آرزوی معجزه دارد.
- شکاف معرفتی بین دو دیدگاه را خطرناک‌تر از خود مشکلات می‌داند
- منتظران قوی سیاه و معجزه‌گرایان هر دو عاملیت انسانی را کنار گذاشته‌اند
- بی‌تصمیمی و انفعال به سبک حکمرانی تبدیل شده است
- نیاز به اصلاحات نهادی و تصمیمات سخت emphasized می‌شود
- رویکرد دولت پزشکیان را رندانه و غیرمسئولانه ارزیابی می‌کند
"هم 'معجزه‌گرایان' و هم 'قوی سیاه‌گرایان' به جای اصلاحات نهادی و تصمیمات سخت، ترجیح می‌دهند به امید یک رویداد نجات‌بخش بمانند"
"بی‌تصمیمی، تعلیق و بلاتکلیفی می‌آورد و نمی‌توان تا ابد به همین شکل ادامه داد"
نویسنده نتیجه می‌گیرد که راه حل واقعی در فرایندهای تدریجی و اصلاحات نهادی است نه در انتظار برای رویدادهای تصادفی.