هارمجدون و مسئله ایران در الهیات آخرالزمانی

هارمجدون و تقابل الهیات آخرالزمانی

این تحلیل به تقابل بنیادین بین دو نگاه به پایان تاریخ می‌پردازد: از یک سو الهیات قرآنی که پایان جهان را با «امنیت وجودی» و «استخلاف صالحان» توصیف می‌کند و از سوی دیگر الهیات مکاشفه‌ای صهیونی که پایان تاریخ را در جنگ و نابودی می‌بیند. محور بحث تفسیر آیه ۵۵ سوره نور است که وعده می‌دهد «خداوند آنان را در زمین جانشین خواهد کرد و دینشان را پابرجا خواهد نمود و پس از ترسشان امنیت خواهد بخشید». این آیه نه یک وعده سیاسی، بلکه بیانگر منطق الهی رشد انسان در زمین است.

• آیه نور ۵۵: چهار وعده اصلی شامل استخلاف، تثبیت دین، تبدیل ترس به امنیت و آبادانی زمین
• وجه انسانی آیه: بازگرداندن امید به آینده، احیای کرامت انسانی و تغییر نگاه به سرنوشت جمعی بشر
• پیش‌گویی حزقیال: اشاره صریح به «فارس» در باب ۳۸ به عنوان یکی از نیروهای شرقی در نبرد آخرالزمان
• الهیات صهیونی: تفسیر ایران به عنوان «تهدید فارسی» که باید پیش از حکومت هزارساله مسیح نابود شود
• بازتاب سیاسی: از دوران ریگان تا نشست شرم‌الشیخ، تداوم نقش الهیات مکاشفه‌ای در سیاست‌های غرب علیه ایران

«تاریخ به نقطه‌ی انفجار نمی‌رسد، به نقطه‌ی استخلاف می‌رسد» «نبرد میان دو نوع پایان تاریخ — یکی در سایهٔ بمب، و دیگری در سایهٔ وعده»

این تحلیل نشان می‌دهد که بحران کنونی ریشه در تعارض دو روایت از پایان تاریخ دارد: روایت قرآنی که بر استخلاف و عدالت تأکید می‌کند و روایت صهیونی که بر جنگ و نابودی پای می‌فشرد.