هوش مصنوعی در ایران؛ قربانی بازیهای اداری و ساختارهای ناپایدار
در حالی که جهان به سرعت به سوی اقتصاد هوش مصنوعی پیش میرود، ایران درگیر تصمیمهای ساختاری ناپایدار است که موجب اتلاف وقت و بیاعتمادی فعالان این حوزه شده است.
هوش مصنوعی ایران در چالش ساختارهای ناپایدار
در شرایطی که کشورهای جهان با سرعت به سوی اقتصاد هوش مصنوعی حرکت میکنند، ایران با چالشهای جدی در حوزه مدیریت و سیاستگذاری این فناوری مواجه است. انحلال «سازمان ملی هوش مصنوعی» و تشکیل «ستاد هوش مصنوعی» و سپس تصمیم مجلس برای تشکیل مجدد «سازمان هوش مصنوعی» نشاندهنده ناپایداری ساختاری در این حوزه است. این تغییرات مکرر نه تنها به پیشرفت کمک نمیکند، بلکه نتیجهای جز اتلاف وقت، بیاعتمادی و بیانگیزگی فعالان این حوزه ندارد.
- اتلاف زمان و منابع ملی با تغییرات مکرر ساختاری
- مهاجرت استعدادها به بخشهای غیردولتی یا خارج از کشور
- ایجاد نهادهای موازی و تعدد مراکز تصمیمگیری
- سردرگمی بخش خصوصی و هدررفت منابع ملی
- رقابت بیثمر میان نهادهای مختلف
“هوش مصنوعی، یک فناوری نیست که با تغییر نام نهادها رشد کند؛ بلکه نیاز به ثبات در تصمیمگیری، تداوم در اجرا، و اعتماد به متخصصان دارد.”
“در حالیکه دیگران در حال خلق آیندهاند، ما همچنان درگیر بروکراسی گذشتهایم.”
مسیر توسعه هوش مصنوعی در ایران نیازمند اعتماد به نیروهای متخصص، همافزایی میان نهادها و برنامهریزی بلندمدت است، نه تکرار تصمیمهایی که فقط نامها را عوض میکند.
