ملی‌گرایی و زانو زدن مسئولین در برابر تاریخ ایران
نویسنده از تبعیض نسبت به نام غیرایرانی خود می‌گوید و انتقاد از سیاست‌های ضد ملی‌گرایی مسئولین که منجر به تغییر نام آیین‌های ملی و تخریب هویت تاریخی شده است.
ملی‌گرایی و مقاومت در برابر سیاست‌های حذف هویت ایرانی
این مطلب به ملی‌گرایی و مقاومت در برابر سیاست‌های حذف هویت ایرانی می‌پردازد. نویسنده از تجربیات شخصی خود درباره تبعیض نسبت به نام غیرایرانی «فرزین» می‌گوید و چگونه این نام در مراحل مختلف زندگی برایش مشکل‌ساز بوده است. او اشاره می‌کند که مسئولین پس از سال‌ها تجربه و هزینه‌های گزاف متوجه شده‌اند که ملی‌گرایی نه تنها فحش نیست بلکه می‌تواند در شرایط سخت به کمک کشور بیاید.
- تغییر نام آیین‌های ملی مانند سیزده بدر به «روز طبیعت» و چهارشنبه سوری به «روز تکریم همسایگان»
- تخریب تاریخ ایران در کتاب‌های درسی و تغییر نام خیابان‌های تاریخی
- عدم تولید فیلم‌های فاخر با موضوع تاریخ ایران در مقایسه با کشورهایی مانند ترکیه
- تشکیل کمیته‌های ضد تهاجم فرهنگی به صورت دیرهنگام
«جنگ بر شما مقرر ولازم شده حال آنکه برایتان ناخوشایند است؛ بسا چیزی را خوش ندارید و آن برای شما خیر است.»
«تیمی که گل نمی‌زند گل می‌خورد» - اشاره به غفلت در امور فرهنگی
اگرچه امروز شاهد المان‌هایی از ملیت و تاریخ ایران هستیم، اما نویسنده معتقد است این اقدامات سطحی و باسمه‌ای هستند و از سر ناچاری صورت گرفته‌اند. او امیدوار است که eventually مسئولین به ارزش واقعی حفظ تاریخ و هویت ملی پی ببرند.
