تواضع در کلام امیرالمؤمنین(ع)

تواضع در آموزه‌های امام علی(ع)

تواضع از فضائل اخلاقی برجسته‌ای است که حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) در توصیف پارسایان بیان فرموده‌اند. ایشان ویژگی «مَشْیُهُم التّواضع» را برای پارسایان برشمرده‌اند که به معنای سلوک و رفتار متواضعانه و خاکسارانه است. واژه تواضع از ریشه «وضع» به معنای پایین آوردن و فروافتادن گرفته شده و در اصل به معنی افتادگی و خاکساری می‌باشد. در اخلاق اسلامی، تواضع به این معناست که انسان خود را از دیگران برتر ندانسته و با احترام و مهربانی با مردم رفتار کند.

• تواضع به عنوان سپری در برابر تکبر معرفی شده است
• امام صادق(ع) تواضع را اساس شرافت گران‌بها معرفی فرمودند
• قرآن کریم تواضع همراه با متانت را از صفات بندگان خدا دانسته
• تواضع ذلت و خواری نیست بلکه فضیلتی والاست
• مؤمنان در برابر مؤمنان فروتن و در برابر دشمنان استوارند

امام صادق(ع) فرمودند: «التَّواضُعُ اَصْلُ کُلِّ شَرَف نَفیس وَمَرْتَبَة رَفیقَة»

قرآن کریم می‌فرماید: «وَ عِبَادُالرَّحْمَٰنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی‌الْأَرْضِ هَوْنًا»

این فضیلت اخلاقی ناشی از درک انسان از موقعیت خویش در برابر عظمت حق‌تعالی است. هنگامی که حالت عالی تواضع در نفس انسان تجلی کند، علاوه بر عشق به حق، بارکش عبودیت با تمام وجود شده و به سمت رضایت خداوند حرکت خواهد کرد.