غیبت سازمان حفاظت محیط زیست در تصمیمگیریهای زیست محیطی
سازمان حفاظت از محیط زیست در نشست امضای ۱۲ قرارداد جمعآوری گازهای مشعل که میتواند از انتشار روزانه ۳۰ هزار تن گاز گلخانهای جلوگیری کند، غایب بود. این غیبت نشاندهنده تضعیف جایگاه سیاستگذاری محیطزیست در ساختار قدرت اجرایی است.
غیبت سازمان حفاظت محیط زیست در تصمیمگیریهای کلان
سازمان حفاظت محیط زیست در نشست امضای ۱۲ قرارداد جمعآوری گازهای مشعل در میادین نفتی با حضور رئیسجمهور و وزیر نفت غایب بود. این پروژه که ارزشی نزدیک به ۸۰۰ میلیون دلار دارد، میتواند روزانه از انتشار حدود ۳۰ هزار تُن گاز گلخانهای جلوگیری کند. نکته قابل توجه این است که رئیس سازمان حفاظت محیط زیست حتی به این نشست دعوت نشد.
- این غیبت تنها چند روز قبل از کنفرانس جهانی تغییر اقلیم سازمان ملل (COP۳۰) در برزیل رخ داد
- سازمان حفاظت محیط زیست طبق قوانین باید نهاد هماهنگکننده و ناظر اصلی تعهدات اقلیمی باشد
- غیبت در این پروژه ملی نشان میدهد دستگاههای اقتصادی این سازمان را شریک راهبردی نمیدانند
- این وضعیت نشاندهنده ضعف ساختاری در جایگاه سیاستگذاری محیط زیست است
- سازمان نتوانسته از سطح مجری امور خرد به بازیگر حاکمیتی و تصمیمساز ارتقا یابد
"این غیبت بزرگ، نشانهای از جایگاه تضعیفشده سیاستگذاری محیطزیست در دولت است"
"اگر سازمان نتواند جایگاه خود را تثبیت کند، حتی حضور در COP۳۰ نیز جنبه نمادین خواهد داشت"
این تناقض که سازمان در عین برنامهریزی برای سفر پرتعداد به برزیل، در تصمیمگیریهای داخلی غایب است، نشاندهنده نادیده گرفته شدن سیاست محیط زیست در معادلات کلان حکمرانی است. بازتعریف جایگاه این سازمان به عنوان نهاد حاکمیتی و سیاستگذار اقلیمی دیگر یک انتخاب نیست بلکه شرط بقای ایران در نظم نوین حکمرانی اقلیمی جهان است.
