جاده فاطمه زهرا (س): نقش حیاتی در نجات آوارگان کرد عراقی در دوران دفاع مقدس
این گزارش به بررسی نقش انسانی و نظامی جاده فاطمه زهرا (س) در زمستان ۱۳۶۶ می‌پردازد که علاوه بر پشتیبانی عملیات بیت‌المقدس ۲، باعث نجات بیش از ۱۲۰ هزار آواره کرد عراقی از حملات ارتش عراق شد.
جاده فاطمه زهرا (س): نماد ایمان و مهندسی در دفاع مقدس
جاده فاطمه زهرا (س) یکی از پروژه‌های مهندسی برجسته دوران دفاع مقدس بود که در زمستان ۱۳۶۶ با طول ۸.۵ کیلومتر در منطقه ماووت عراق ساخته شد. این جاده نه تنها نقش حیاتی در پشتیبانی عملیات بیت‌المقدس ۲ ایفا کرد، بلکه به عنوان مسیر نجات برای بیش از ۱۲۰ هزار آواره کرد عراقی مورد استفاده قرار گرفت. ساخت این جاده با چالش‌های مهندسی متعددی از جمله زمین‌های باتلاقی، صخره‌های سخت و طغیان رودخانه‌ها روبرو بود که با تلاش جهادگران جهاد سازندگی برطرف شد.
- پشتیبانی لجستیکی: بهبود انتقال تجهیزات و نیرو در محور شمالی جبهه
- نجات انسانی: انتقال آوارگان از مناطق کردنشین عراق به ایران
- چالش‌های فنی: مقابله با باتلاق‌ها، صخره‌ها و سیلاب‌ها
- پیوند ایمان و تخصص: ترکیب دانش مهندسی با روحیه ایثارگری
«این جاده نه‌تنها مسیر پشتیبانی عملیات بود، بلکه به‌عنوان یک شاهراه حیاتی، ساختار لجستیکی نیروها را متحول کرد»
«جهادگران کار خود را متوقف کردند تا به کمک آوارگان بشتابند و این اقدام جلوه‌ای از روحیه نوع‌دوستی بود»
احداث جاده فاطمه زهرا (س) نمونه‌ای درخشان از تلفیق ایمان، تخصص مهندسی و اراده ملی در شرایط سخت جنگی محسوب می‌شود.