چرا گفت‌وگوی نتیجه‌بخش بین ایران و آمریکا بسیار سخت است؟
تحلیل چالش‌های مذاکرات ایران و آمریکا با محوریت برنامه هسته‌ای، تأثیر خروج آمریکا از برجام، نقش ملاحظات منطقه‌ای و تفاوت رویکردهای رئالیستی آمریکا با نهادگرایی ایران در عرصه دیپلماسی بین‌الملل.
تحلیل دشواری گفت‌وگوی ایران و آمریکا
تحولات برنامه هسته‌ای ایران از مهم‌ترین رخدادهای سیاسی دو دهه گذشته بوده که نه‌تنها بر معادلات امنیتی خاورمیانه اثرگذار بوده، بلکه به صحنه‌ای برای سنجش کارآمدی دیپلماتیک ایران در نظام بین‌الملل تبدیل شده است. توافق برجام نقطه عطفی در این روند بود، اما خروج یکجانبه آمریکا در سال ۲۰۱۸ و بازگشت تحریم‌ها، اعتماد شکننده شکل‌گرفته طی سال‌ها مذاکره را متزلزل کرد. پرسش اصلی این است که آیا آمریکا واقعاً به منطق همکاری باور دارد یا سیاست خارجی خود را براساس موازنه قدرت و فشار تعریف می‌کند.
- حساسیت ساختاری آمریکا نسبت به امنیت اسراییل به عنوان مانع جدی در مسیر عادی‌سازی روابط
- نقش بازیگران اروپایی مانند فرانسه و آلمان که نتوانسته‌اند موضعی مستقل اتخاذ کنند
- تفاوت رویکرد رئالیستی آمریکا با نهادگرایی ایران در مذاکرات
- تلاش آمریکا برای گسترش دامنه مذاکرات به مسائل موشکی و منطقه‌ای فراتر از برجام
- بازتولید بی‌اعتمادی ناشی از سیاست‌های دوگانه واشنگتن
“پیوند استراتژیک آمریکا با رژیم صهیونیستی سبب می‌شود هرگونه تغییر در سیاست‌های منطقه‌ای از فیلتر ملاحظات تل‌آویو عبور کند.”
“رویکرد ایران در مذاکرات بر پایه نهادگرایی و اصل «اعتماد از طریق تعهد» استوار است.”
تا زمانی که آمریکا نتواند میان منافع ملی، الزامات ائتلافی و حساسیت‌های اروپایی توازن برقرار کند، چشم‌انداز شکل‌گیری توافق پایدار با ایران محدود خواهد بود.