سخنرانی شنیدنی ماجرای دعای باران امام حسین(ع) از شیخ حسین انصاریان

ماجرای دعای باران امام حسین(ع)

در دوران خلافت امام علی(ع)، شهر کوفه با خشکسالی شدید و قحطی مواجه شد. مردم نزد امام علی(ع) آمدند و تقاضای دعا برای بارش باران کردند. در این لحظه، امام علی(ع) به فرزند خود امام حسین(ع) فرمودند: «برخیز و از خداوند طلب باران کن». امام حسین(ع) برخاستند و پس از حمد و درود بر پیامبر(ص)، این دعای زیبا را قرائت کردند:

«اللَّهُمَّ مُعْطی الْخَیراتِ وَ مُنْزِلَ الْبَرکاتِ، ارْسِلْ السَّماءَ عَلَینا مِدْراراً وَ اسْقِنا غَیثَاً مِغْزاراً...»

• دعای امام حسین(ع) شامل درخواست بارانی فراوان، ریزان و زمین‌شکاف بود
• ایشان از خداوند طلب کردند که با این باران بندگان ناتوان سیراب شوند
• پس از این دعا، بارانی نیکو باریدن گرفت که اثر آن همانند دعای پیامبر(ص) بود
• این باران باعث پایان قحطی و نجات مردم کوفه شد

«پروردگارا! ای بخشنده خیر و نیکی‌ها و فرستنده برکات! ما را از باران آسمان سیراب کن...»

این روایت تاریخی نشان‌دهنده مقام معنوی امام حسین(ع) و اثرگذاری دعای ایشان است.