هجرت از خانه نفس به سوی پروردگار
مقاله‌ای درباره معنای هجرت از نفس و شهوات به سوی خداوند با استناد به آیات قرآن و روایات معصومین (ع) که ضرورت مبارزه با هوای نفس و رسیدن به مقام عبودیت را تبیین می‌کند.
هجرت از نفس به سوی خداوند
مقاله «هجرت از خانه نفس به سوی پروردگار» به بررسی مفهومی عمیق از هجرت معنوی می‌پردازد که در آیات قرآن و روایات معصومین (ع) مورد تأکید قرار گرفته است. بر اساس آیه ۱۰۰ سوره نساء، هجرت واقعی خروج از خانه نفس و منیّت و حرکت به سوی خداست. این مفهوم با روایتی از پیامبر اکرم (ص) تکمیل می‌شود که می‌فرمایند: «برترین هجرت آن است که از بدی هجرت کنی» و «مهاجر کسی است که از خطاها و گناهان هجرت کند.» نویسنده با اشاره به حدیثی از امیرالمؤمنین (ع) تأکید می‌کند که شجاع‌ترین مردم کسی است که بر هوای نفس خود چیره شود.
- هجرت واقعی، حرکت از بندگی هوای نفس به سوی عبودیت خداوند است.
- نفس انسان بزرگ‌ترین دشمن اوست که اگر مهار نشود، انسان را به بند می‌کشد.
- تنها با محبت الهی می‌توان از چنگال شهوات رهایی یافت و به نفس مطمئنه دست پیدا کرد.
- تقوا به معنای تسلط بر نفس، کلید رهایی از دام‌های شیطانی و رسیدن به مقام ربوبیت است.
- امام صادق (ع) می‌فرمایند: «عبودیت گوهری است که باطن آن ربوبیت است.»
«أَعْدَی عَدُوِّکَ نَفْسُکَ الَّتِی بَیْنَ جَنْبَیْکَ؛ سرسخت‌ترین دشمنت نفس توست که در میان دو پهلویت قرار دارد.»
«اِلهی لَمْ یَکُنْ لی حَوْلٌ فَاَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ اِلاّ فی وَقْت اَیْقَظْتَنی لِمَحَبَّتِکَ؛ خداوندا توانی در من نیست تا از عصیان تو روی گردانم، مگر هنگامی که برای محبتت بیدارم کرده‌ای.»
در پایان، مقاله نتیجه می‌گیرد که رسیدن به حیات طیبه و رهایی از زندان شهوات نفسانی مستلزم هجرتی آگاهانه و جهادی مستمر علیه هوای نفس است، هجری که عاقبتش قرب به خداوند و وصول به مقام عبودیت است.
