منشور کوروش: نماد همزیستی و عدالت در میراث باستانی جهان
منشور کوروش به عنوان یکی از نخستین اسناد حقوق بشر شناخته می‌شود که اصول آزادی اسیران، احترام به باورهای دینی و بازسازی فرهنگی را مطرح می‌کند.
جایگاه بی‌همتای منشور کوروش در تاریخ جهان
منشور کوروش سندی باستانی است که در سال ۵۳۹ قبل از میلاد توسط کوروش بزرگ، بنیان‌گذار امپراتوری هخامنشی، نوشته شده است. این اثر که به تازگی در یونسکو به عنوان میراث جهانی ثبت شده، نه تنها یک سند تاریخی بلکه نماد همزیستی و عدالت محسوب می‌شود. برخلاف دیگر اسناد هم‌عصر خود مانند لوح حمورابی که بر مجازات و نظم اجتماعی تأکید دارد یا ستون‌های آشوکا که جنبه‌ای دینی و اخلاقی دارند، منشور کوروش بر آزادی اسیران، احترام به باورهای دینی و بازسازی فرهنگی تأکید می‌کند.
- آزادی اسیران و بازگرداندن آنان به سرزمین‌هایشان
- بازسازی معابد تخریب‌شده
- احترام به باورهای دینی اقوام مغلوب
- تأکید بر عدالت و رضایت مردم به عنوان پایه حکمرانی
- شناخته شدن به عنوان نخستین سند حقوق بشر توسط تاریخ‌نگاران مدرن
"منشور کوروش از مرزهای قومی و دینی فراتر می‌رود و اصولی را مطرح می‌کند که هم مشروعیت سیاسی را توضیح می‌دهد و هم پیام فرهنگی و انسانی دارد."
"یونسکو این منشور را ’نماد جهانی تساهل، عدالت و همزیستی‘ نامید."
این سند باستانی که در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود، نه تنها برای مردم زمان خود، بلکه برای تمامی مردم جهان پیامی جهانی دارد و جایگاه بی‌همتایی در میراث بشریت ایفا می‌کند.
