برندهای بومی فارس و اقتصاد رفتاری؛ از هویت محلی تا اعتماد مصرف‌کننده
اقتصاددان و پژوهشگر اقتصاد رفتاری معتقد است رقابت میان برندهای استانی و شرکت‌های بزرگ ملی در حوزه صنایع غذایی شدت گرفته و موفقیت از مسیر درک رفتار مصرف‌کننده عبور می‌کند.
اقتصاد رفتاری و برندهای بومی فارس
دکتر مجتبی پناهی، اقتصاددان و پژوهشگر اقتصاد رفتاری، معتقد است که در دهه اخیر رقابت میان برندهای استانی و شرکت‌های بزرگ ملی به‌ویژه در حوزه صنایع غذایی و لبنیات شدت گرفته است. موفقیت در این میدان تنها از مسیر سرمایه‌گذاری یا تبلیغات سنگین نمی‌گذرد بلکه از مسیر درک رفتار مصرف‌کننده عبور می‌کند. اقتصاد رفتاری شاخه‌ای نو از علم اقتصاد است که نشان می‌دهد مردم بر پایه منطق صرف اقتصادی تصمیم نمی‌گیرند بلکه احساس، عادت، و هویت اجتماعی نیز نقش تعیین‌کننده دارند.
- شکاف ادراکی کیفیت: تفاوت میان کیفیت واقعی و کیفیت درک‌شده توسط مصرف‌کننده
- هویت محلی: برندهای بومی فارس از سرمایه‌ای برخوردارند که بسیاری از برندهای ملی از آن بی‌بهره‌اند
- معماری انتخاب: طراحی محیط تصمیم‌گیری به‌گونه‌ای که اعتماد و کیفیت در ذهن مخاطب فعال شود
- بازاریابی رفتاری: رویکردی عمیق‌تر و پایدارتر نسبت به بازاریابی هیجانی کوتاه‌مدت
- اثر هویتی: پدیده‌ای که خرید کالا را به تأیید فرهنگی و احساسی تبدیل می‌کند
"مصرف‌کننده وقتی بداند کالایی در دل همان اقلیم و فرهنگی تولید شده که خود در آن زندگی می‌کند، به شکل ناخودآگاه نوعی اعتماد و صمیمیت با آن احساس می‌کند."
"اقتصاد رفتاری به ما می‌آموزد که مصرف‌کننده، فقط خریدار کالا نیست بلکه حامل احساس، فرهنگ و ارزش‌های اجتماعی است."
برندهای بومی فارس اگر بخواهند در میدان رقابت ملی باقی بمانند باید از سطح «تبلیغ» فراتر روند و به سطح «درک رفتار» برسند. تبدیل این درک به راهبرد عملی می‌تواند مسیر آینده برندهای محلی فارس را از دنباله‌روی تبلیغاتی به نوآوری در اعتمادسازی تغییر دهد.
