دختران شعیب؛ الگوی نجابت و حیا در قرآن و سیره فاطمی
قرآن کریم با توصیف «فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِی عَلَی اسْتِحْیَاءٍ» سیمای زنی را ترسیم می‌کند که حیا را از سر ایمان و عقلانیت به نمایش می‌گذارد؛ حقیقتی که در سیره حضرت فاطمه(س) به اوج رسید.
دختران شعیب و فاطمه زهرا؛ الگوهای نجابت الهی
قرآن کریم در آیه ۲۵ سوره قصص، دختران حضرت شعیب(ع) را با وصف «تَمْشِی عَلَی اسْتِحْیَاءٍ» توصیف می‌کند که نشان‌دهنده حیا و نجابت مبتنی بر ایمان و عقلانیت است. این توصیف قرآنی نه تنها یک رفتار اخلاقی، بلکه منش و شخصیت تربیتی زن مؤمن را به نمایش می‌گذارد. علامه طباطبایی در المیزان تأکید می‌کند که این حیا از سر ضعف نیست، بلکه ریشه در عقل و ایمان دارد. دختران شعیب نماد تعادل میان عفاف و حضور اجتماعی در تاریخ نبوت هستند.
- نجابت به مثابه فعالیت اخلاقی: دختران شعیب به عنوان "حوریه‌های زمینی" توصیف شده‌اند که با ادب و وقار، حلقه ارتباط میان دو نبوّت را فراهم ساختند
- امتداد در سیره فاطمی: همان حقیقت نوری در وجود حضرت فاطمه زهرا(س) به صورت کامل ظهور یافت و از ایشان به عنوان "انسیه حوریه" یاد شده است
- حیا، ریشه عصمت: تفسیر تطبیقی نشان می‌دهد که حیا در دختران شعیب، ریشه عصمت در فاطمه زهرا(س) است
- اسوه بودن برای امام زمان: امام مهدی(عج) فرموده‌اند: "لی فی ابنة رسول الله أسوة حسنه" که نشان‌دهنده الگو بودن حضرت فاطمه است
- زن در متن تاریخ هدایت: این سیر تاریخی نشان می‌دهد که زن نه حاشیه، بلکه متن تاریخ هدایت الهی است
سید قطب در فی ظلال القرآن می‌نویسد: "مشی او بر استحیا نماد زن مؤمنی است که بین عفت و مسئولیت جمع می‌کند" امام صادق(ع) فرمود: "فاطمه حجة الله علی حججه" که جایگاه معرفتی ایشان را فراتر از انسان‌های معمول نشان می‌دهد
این مقاله پیوستگی تاریخی از دختران شعیب تا حضرت فاطمه زهرا(س) را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که نجابت و حیا نه تنها فضایل اخلاقی، بلکه جریانی تاریخی در مسیر تکامل هدایت الهی هستند.
