سینما و فلسفه در ایران: تأثیر اندیشمندان بر سینمای فلسفی
مقاله‌ای درباره پیوند سینما و فلسفه در ایران و تأثیر نزدیکی سینماگران به اندیشمندانی مانند طالقانی، شریعتی و فردید بر آثارشان. این نوشتار به بررسی سینمای فلسفی و نقش فیلسوفان در تولید و تحلیل فیلم می‌پردازد.
سینما و فلسفه در ایران
این مقاله به بررسی پیوند عمیق بین سینما و فلسفه در ایران می‌پردازد و تأثیر اندیشمندان ایرانی مانند آیت‌الله طالقانی، دکتر علی شریعتی و دکتر احمد فردید بر سینمای کشور را تحلیل می‌کند. نویسنده استدلال می‌کند که وقتی سینماگران با این متفکران ارتباط فکری داشته‌اند، آثار آنان از عمق فلسفی بیشتری برخوردار شده‌است.
- سینما نه تنها یک هنر، بلکه پدیده‌ای پیچیده از صنعت و فلسفه است
- فیلسوفان می‌توانند هم به عنوان تماشاگر و هم به عنوان کنشگر در سینما حضور داشته باشند
- سینمای ایران به بلوغی رسیده که نیاز به خودشناسی فلسفی دارد
- رابطه بین سینماگران و فیلسوفان ایرانی نیاز به تداوم و تقویت دارد
- آثار کارگردانانی مانند کیارستمی و مهرجویی نمونه‌هایی از سینمای فلسفی ایران هستند
"حضور فیلسوف تنها در مقابل پرده نقره‌ای نیست بلکه گاه در جلوی دوربین به عنوان یک بازیگر یا شخصیت در یک اثر مستند یا داستانی و گاه در پشت دوربین و ساخت فیلم به مثابه کنشگر نیز قابل مشاهده است"
"سینمای ایران باید بداند از کجا آمده و اکنون کجاست و به چه چیز، چگونه می‌اندیشد؟"
این مقاله راهکارهایی برای تقویت پیوند سینما و فلسفه در ایران ارائه می‌دهد و امیدوار است که این ارتباط منجر به غنای بیشتر سینمای کشور شود.
