تفاوت بمب‌افکن‌های B-1 و B-2
مقایسه فنی و عملیاتی بمب‌افکن‌های B-1B لنسر و B-2 اسپریت ارتش آمریکا از نظر قابلیتهای پنهان‌کاری، ظرفیت حمل مهمات و ماموریت‌های نظامی
مقایسه بمب‌افکن‌های B-1B لنسر و B-2 اسپریت
بمب‌افکن‌های B-1B لنسر از سال ۱۹۸۸ عملیاتی شده‌اند و ستون فقرات نیروی بمب‌افکن دوربرد آمریکا محسوب می‌شوند. این هواپیما با بال‌های متغیر و موتورهای توربوفن پس‌سوز، به سرعتی بیش از ۱.۲ ماخ (بیش از ۱,۴۵۰ کیلومتر بر ساعت) دست می‌یابد. سقف پرواز آن ۹,۱۴۴ متر است و ظرفیت حمل ۳۴,۰۱۹ کیلوگرم مهمات دارد که آن را به پرظرفیت‌ترین بمب‌افکن جت استراتژیک آمریکا تبدیل کرده است. برد آن با سوخت‌گیری هوایی نامحدود بوده و نیروی هوایی آمریکا ۴۵ فروند B-1B فعال دارد.
B-2 اسپریت که از سال ۱۹۹۳ معرفی شد، اولین بمب‌افکن استراتژیک پنهان‌کار جهان است. این هواپیما برای تحویل مخفیانه مهمات به اهداف دوربرد طراحی شده و قادر به حمل ۱۸,۱۴۴ کیلوگرم مهمات با تنها دو نفر خدمه است. سقف پرواز آن تا ۱۵,۲۴۰ متر می‌رسد و ناوگان آمریکا ۱۹ فروند B-2 اسپریت عملیاتی دارد.
- تفاوت اصلی این دو هواپیما در قابلیت پنهان‌کاری است
- B-2 کاملاً پنهان‌کار است درحالی که B-1B این ویژگی را ندارد
- B-2 برای عملیات پنهان در مناطق پرخطر استفاده می‌شود
- B-1B برای ماموریت‌های حمل بار سنگین در مناطق امن‌تر بکار می‌رود
- از نظر ظرفیت حمل بار، B-1B به‌طور قابل توجهی از B-2 بیشتر است
هر دو مدل بمب‌افکن B-1 و B-2، اجزای حیاتی ناوگان هوایی راهبردی آمریکا محسوب می‌شوند
B-2 برای تحویل مخفیانه مهمات به اهداف دوربرد طراحی شده است
این مقایسه نشان می‌دهد که هر دو بمب‌افکن نقش‌های مکمل و تخصصی در نیروی هوایی آمریکا ایفا می‌کنند.
