ریشه‌یابی عقد آریایی؛ پدیده‌ای معاصر بدون پشتوانه تاریخی
دانشیار پژوهشکده مردم‌شناسی تأکید کرد هیچ سندی در متون فقهی، حقوقی، ادبی و فلسفی ایران باستان و دوره اسلامی برای «عقد آریایی» وجود ندارد. این آیین واکنشی فرهنگی به نادیده گرفتن هویت تاریخی ایرانی است.
ریشه‌یابی عقد آریایی در متون تاریخی
بر اساس پژوهش‌های علیرضا حسن‌زاده، دانشیار پژوهشکده مردم‌شناسی، عقد آریایی هیچ پشتوانه تاریخی در متون کهن ایران ندارد. بررسی متون دوره ساسانی مانند «ماتیکان هزار دادستان»، «اوستا» و «دینکرد» نشان می‌دهد آیین‌های ازدواج در ایران باستان جنبه‌های حقوقی و دینی مشخصی داشته‌اند، اما هیچ‌یک با عنوان عقد آریایی ثبت نشده‌اند.
Key Findings:
- عدم وجود سند در متون فقهی و حقوقی دوره ساسانی
- عدم اشاره در ادبیات کلاسیک مانند شاهنامه و آثار نظامی
- نقش کمرنگ در متون فلسفی دوره اسلامی
- ظهور به عنوان پدیده معاصر در دهه اخیر
«این آیین واکنشی فرهنگی در برابر نادیده گرفتن هویت تاریخی ایران است»
عقد آریایی پاسخی به کم‌توجهی به فرهنگ پیشااسلامی و نتیجه تعامل با فرهنگ‌های غربی مانند ولنتاین محسوب می‌شود.
