چالش‌های سیاست خارجی ایران: تنش‌زدایی یا انقلابی‌گری؟
تحلیلی درباره دو دیدگاه متضاد در سیاست خارجی ایران: طرفداران تنش‌زدایی با غرب و معتقدان به انقلاب مداوم. بررسی مواضع دکتر پزشکیان و دکتر عراقچی و تأثیر آن بر روابط بینالملل.
سیاست خارجی ایران در کشاکش دو دیدگاه
این مقاله به تحلیل دو دیدگاه اصلی در سیاست خارجی ایران می‌پردازد: دیدگاه نخست که معتقد است مشکلات ناشی از رفتارهای دو طرف است و با تغییر یا تعدیل رفتارها، تنش‌زدایی با غرب و آمریکا ممکن می‌شود. در مقابل، دیدگاه دوم بر «انقلاب مدام» تأکید دارد و نظم بین‌المللی را غیرقابل قبول دانسته و تخاصم با غرب را حل‌نشدنی می‌داند. دولت‌های خاتمی و روحانی عمدتاً بر مبنای فرض‌های دیدگاه اول عمل کرده‌اند، در حالی که دولت‌های احمدی‌نژاد و رئیسی معتقد به دیدگاه دوم بوده‌اند.
- دکتر پزشکیان همواره دیدگاه اول را بازتاب داده و بر ایجاد «تعادل» در روابط با همه کشورها تأکید کرده است.
- دکتر عراقچی اما دیدگاه دوم را نمایندگی می‌کند و از «دیپلماسی مقاومت» و «نبرد دائمی با نظام سلطه» سخن می‌گوید.
«دولت من قصد دارد سیاستی فرصت‌گرا را پیگیری کند که با ایجاد تعادل در روابط با همه کشورها، منطبق با منافع ملی باشد.»
«نبرد ما با نظام سلطه نبردی دائمی است و دیپلماسی مقاومت در کانون توجه سیاست خارجی دولت چهاردهم قرار خواهد داشت.»
کشور به یک تنش‌زدایی جدی در سیاست خارجی برای تمرکز بر مشکلات داخلی نیاز فوری دارد.
