اسطوره‌سازی در مستند «در جست‌وجوی ویویان مایر»
بررسی مستند «در جست‌وجوی ویویان مایر» با تحلیل پوریا نوری درباره اسطوره‌سازی، کیفیت بصری و نقش جان مالوف در کشف این عکاس ناشناخته که پس از مرگ به شهرت جهانی رسید.
تحلیل مستند «در جست‌وجوی ویویان مایر»
مستند «در جست‌وجوی ویویان مایر» که در خانه هنرمندان ایران به نمایش درآمد، موضوع تحلیل پوریا نوری عکاس و مستندساز قرار گرفت. این فیلم به کشف آثار ویویان مایر - پرستار کودکی که در طول زندگی ناشناخته ماند اما پس از مرگ به یکی از چهره‌های مهم عکاسی خیابانی تبدیل شد - می‌پردازد. نوری در تحلیل خود بر نقش جان مالوف تأکید کرد که به عنوان یک تاجر کنجکاو، با خرید نگاتیوهای مایر در یک مزایده، جست‌وجویی را آغاز کرد که منجر به معرفی جهانی این هنرمند شد.
- نقش جان مالوف: مالوف اگرچه فیلم‌ساز حرفه‌ای نبود، اما با گردآوری و تکمیل آثار مایر، نام او را به جهان معرفی کرد
- کمبود داده‌های شخصیتی: فیلم به دلیل نبود مصاحبه‌ها و اسناد معتبر از زندگی مایر، نتوانسته به عمق شخصیت این هنرمند مرموز نفوذ کند
- رویکرد رمانتیک: برخی منتقدان معتقدند فیلم در روایت خود از مایر بیش از حد قهرمان‌سازانه و رمانتیک عمل کرده است
- کیفیت بصری محدود: مستند از منظر فرمی و زیبایی‌شناسی دستاورد ویژه‌ای ندارد و به گفت‌وگوها و آرشیوها متکی است
- جذابیت سوژه: موفقیت فیلم بیشتر به دلیل انتخاب سوژه‌ای استثنایی است تا مهارت‌های کارگردانی
«مالوف در همان اندازه که قصد داشت ویژگی‌های اخلاقی مایر را نشان دهد، موفق بود اما تمرکز اصلی او بر بازنمایی مایر به عنوان یک عکاس مرموز بود»
«مایر عکاسی معمولی نبود؛ آثار او واجد کیفیتی استثنایی بودند و همین امر کارگردان را از اتکا به زبان سینمایی پیچیده بی‌نیاز کرد»
این مستند اگرچه از نظر زیبایی‌شناسی نمونه درخشانی محسوب نمی‌شود، اما به دلیل پرداختن به داستان زندگی هنرمندی که در سکوت عکاسی می‌کرد و پس از مرگ شهرت یافت، توانسته توجه جهانی را به خود جلب کند.
