نقدی بر تاکشوهای ایرانی: از شهرام شبپره تا هانی کرده
تحلیل برنامههای گفتوگومحور در شبکههای نمایش خانگی و اجتماعی که به جای ارائه محتوای مفید، صرفاً بر جلب توجه و کسب درآمد متمرکز شدهاند.

نقد برنامههای گفتوگومحور ایرانی
این مقاله به نقد جدی تاکشوهای ایرانی میپردازد که امروزه در شبکههای نمایش خانگی و اجتماعی فراگیر شدهاند. نویسنده معتقد است برنامه مفید باید حاوی خیر، دانش یا زیبایی باشد، در حالی که بسیاری از این برنامهها صرفاً به دنبال جلب توجه و افزایش درآمد هستند. در مرکز این گرداب، چهرههای مشهور قرار دارند و برنامههای دورتر گاه مفیدتر هستند.
- تمرکز افراطی بر جلب توجه لحظهای
- بیاهمیتی تاثیر اجتماعی گفتوگوها
- حضور همزمان چهرههای فاضل و اراذل در برنامهها
- فقدان محتوای آموزشی و ارزشمند
- توجیه اقتصادی به نام "اقتصاد توجه"
"برنامه مفید، برنامهای است که در آن خیری باشد یا دانشی یا زیبایی" "صدهزاران دام و دانه است ای خدا / ما چو مرغانِ حریصِ بینوا"
وضعیت کنونی تاکشوهای ایرانی نشاندهنده غلبه اقتصاد توجه بر تولید محتوای ارزشمند است.



