نقد دادنامه پذیرش اعسار تاجر نسبت به مهریه
تحلیل حقوقی پیرامون تفاوت بین «ملائت» و «اعسار» در پرونده مهریه و نقد رأی دادگاه خانواده که بر اساس آیه ۲۸۰ سوره بقره حکم به تقسیط مهریه داده است.
نقد حقوقی دادنامه اعسار تاجر در پرونده مهریه
این مقاله به نقد حقوقی رأی شماره ۹۳۰۹۹۸۲۶۴۰۷۰۱۶۶۴ پرداخته که در آن دادگاه خانواده با استناد به آیه ۲۸۰ سوره بقره («وَإِنْ کَانَ ذُوعُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَی مَیْسَرَةٍ») حکم به اعسار تاجر از پرداخت یکجای مهریه و تقسیط آن داده است. نویسنده با تأکید بر تفاوت اساسی بین ملائت (توانایی مالی) و اعسار (عجز از پرداخت)指出 که اصل اولیه در پرداخت دیون، ملائت افراد است و مدعی اعسار باید ادعای خود را طبق قاعده «البینه علی المدعی» اثبات کند.
- استناد نادرست به آیه قرآنی: آیه مذکور در زمینه معاملات و رباست، نه مهریه.
- مهریه دین ممتاز است: امکان توقیف سهام یا اموال شرکت تاجر وجود دارد.
- تفاوت احراز ملائت و اعسار: دادگاه بدون بررسی دقیق وضعیت شرکت، حکم صادر کرده است.
«اصل بر ملائت افراد است و مدعی اعسار باید ادعای خود را اثبات کند.» «تفاوت بسیاری است بین ملائت و اعسار و نیز بین احراز ملائت و احراز اعسار.»
حکم دادگاه بدوی و تأیید آن در تجدیدنظر مخدوش ارزیابی شده و نیازمند بازبینی حقوقی-فقهی است.
