روحالله خالقی: جبران کننده بیدانشی و بیمسئولیتی دوران خود با نوشتههایش
میرعلیرضا میرعلینقی درباره روحالله خالقی، موسیقیدان برجسته و خالق سرود «ای ایران» میگوید که خالقی با نوشتههای گستردهاش تمام کاستیهای دوره خود را جبران کرد. فشار کار و ناملایمات باعث شد در پنجاهسالگی شکسته به نظر برسد.

روحالله خالقی: میراث ماندگار موسیقی ایرانی
روحالله خالقی به عنوان یکی از چهرههای برجسته موسیقی ایران، نه تنها با خلق سرود ماندگار «ای ایران» بلکه با فعالیتهای گسترده آموزشی، پژوهشی و تأسیس هنرستان موسیقی ملی، تأثیر عمیقی بر موسیقی کشور گذاشت. میرعلیرضا میرعلینقی، پژوهشگر موسیقی، در گفتوگویی اشاره میکند که خالقی “با نوشتههایش تمام بیدانشی و بیمسئولیتی دوره خود را جبران کرد” و این حجم از فعالیت باعث شد تا در میانسالی شکسته و فرتوت به نظر برسد.
- حساسیت و مسئولیتپذیری: خالقی نسبت به تمام رویدادهای موسیقی حساس بود و از کنار هیچ اتفاقی بیتفاوت نمیگذشت
- آثار نوشتاری: نوشتههای او بسیار گسترده بود و تقریباً هیچ موضوع مهمی در حوزه موسیقی نبود که درباره آن ننوشته باشد
- ناملایمات و فشارها: بخشی از فرتوتی او به دلیل فشار کار و بخشی به دلیل مخالفتهایی بود که با او میشد
- جایگاه آموزشی: از شاگردان مکتب وزیری و بنیانگذار هنرستان موسیقی ملی بود
- جایزه خالقی: چند سالی است جایزه آهنگسازی به نام او برگزار میشود
“نوشتههای خالقی آنقدر بسیار بود که میتوانم بگویم «ای ایران» که به همت دخترشان منتشر شد، کتاب کاملی نیست.” “اینها همه زهر بود، سم بود، تیرهایی بود که بر جان این مرد حساس نشست.”
خالقی با وجود تمام فشارها و مخالفتها، میراثی ارزشمند از خود به جای گذاشت که تا امروز الهامبخش نسلهای مختلف موسیقیدانان است.




